|
«پیامبر خدا در دهه آخر رمضان، بستر خود را جمع میکرد و کمرش را میبست و شب بیست و سوم، خانواده خود را بیدار میکرد و در آن شب، به صورت خفتگان ، آب میپاشید و فاطمه سلام الله علیها نیز نمیگذاشت کسی از اهل خانه در این شب بخوابد و خواب آنان را با کم خوردن درمان میکرد و از روز برای شب، آماده میشد و میفرمود : محروم، کسی است که از خیر آن بی بهره بماند» (دعائمالاسلام، ج1، ص282)
لازم به ذکر است از آنجایی که زمان اصلی شب قدر در طول سال امکان تغییر دارد، لذا آنچه مدنظرمان است، شیوه برخورد اهلبیت عصمت و طهارت(ع) با شبهای قدر است.
أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص كَانَ یَطْوِی فِرَاشَهُ وَ یَشُدُّ مِئْزَرَهُ فِی الْعَشْرِ الْأَوَاخِرِ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ كَانَ یُوقِظُ أَهْلَهُ لَیْلَةَ ثَلَاثٍ وَ عِشْرِینَ وَ كَانَ یَرُشُّ وُجُوهَ النِّیَامِ بِالْمَاءِ فِی تِلْكَ اللَّیْلَةِ؛ وَ كَانَتْ فَاطِمَةُ ع لَا تَدَعُ أَحَداً مِنْ أَهْلِهَا یَنَامُ تِلْكَ اللَّیْلَةَ وَ تُدَاوِیهِمْ بِقِلَّةِ الطَّعَامِ وَ تَتَأَهَّبُ لَهَا مِنَ النَّهَارِ وَ تَقُولُ مَحْرُوم مَنْ حُرِمَ خَیْرَهَا.