نگاهی به کولبران در یک مسابقه تلویزیونی

سعید ابوطالب در گفتگو با خبرنگار مهر درباره مجموعه مسابقه «دستم را بگیر» که در مراحل پایانی تدوین قرار دارد، گفت: ما چند سال پیش برنامه «سرزمین دانایی» را برای شبکه پنج ساختیم که یک رئالیتی شو بود در حالی که آن زمان در مقابل چنین مسابقه هایی با ساختار رئالیتی شو مقاومت می شد.

وی ادامه داد: ما در آن مسابقه هم کار علمی می کردیم و هم آموزش می دادیم و اتفاقا مسابقه خیلی جذابی هم شد. بعدا دیدیم که ژانر رئالیتی شو در تلویزیون راه خودش را باز کرد؛ ژانری که با آن می توان انواع برنامه های تلویزیونی را ساخت.

این مستندساز درباره مسابقه «دستم را بگیر» نیز توضیح داد: در این مسابقه هشت گروه هستند که به صورت داوطلبانه کار خیر انجام می دهند و برنامه به این صورت است که هیچ برنامه ریزی برای اینکه آنها چه کاری انجام دهند، چگونه پیش روند و چه دیالوگی داشته باشند، وجود ندارد.  

وی اضافه کرد: ما فقط فراخوان دادیم و طی آن گروه های داوطلب انتخاب شدند و بعد خودشان پیشنهاد کردند که به چه کسانی می خواهند کمک کنند.

ابوطالب با اشاره به ویژگی های مردم ایران اظهار کرد: توده مردم ما به خاطر آموزه های دینی و باورهای قلبی آدم های خیری هستند و کمتر کسی را می توان یافت که کار خیر نکند، کارهایی که از کمک به بیماران و زندانی ها و بچه های کار گرفته تا نذری را شامل می شود.  

برای کمک کردن روی موج سوار نشویم

وی اضافه کرد: مردم ما خیّر هستند و فقط گاهی ممکن است موج هایی راه بیفتد و همه کمک ها به یک سمت برود مثل زمانی که همه در تدارک جهیزیه هستند و یا برای آزادی زندانیان پول جمع می کنند و یا به بچه های کار کمک می کنند. درحالی که ما باید متوجه شویم راه های زیادی برای کمک وجود دارد و روی موج نباشیم.

این فیلمساز با اشاره به مسابقه «دستم را بگیر» اظهار کرد: این مسابقه آموزش می دهد که اگر قرار است به یکدیگر کمک کنیم و لزوما قرار هم نیست این کمک از طریق مسایل مالی باشد مثلا به جای پول دادن به یک کودک کار، می توان ریشه ای تر عمل کرد و به خانواده اش کمک کرد. در همین مسابقه یکی از گروه ها می خواست به کودکی کمک کند که یک بیماری صعب العلاج داشت و پی بردند که این اتفاق ریشه ای تر است و خانواده او ترس دارند که معالجه شود پس ابتدا نیاز است که حتی فرهنگ و باورهای خانواده اش را تغییر دهند.

ابوطالب افزود: حتی در این مسابقه می بینیم که چطور یکی از گروه ها یک کولبر را انتخاب می کنند و برای او شغل دیگری دست و پا می کنند.  

این مستندساز و برنامه ساز در پایان تصریح کرد: ما با تولید این مسابقه می خواهیم بگوییم کمک باید از ریشه باشد و لازم نیست از دیگران و نهادهای دولتی کمک بگیریم. این مسابقه می تواند نگاه ها را نسبت به کمک کردن به آدم ها عمیق تر کند و مردم می بینند که هزار راه نرفته برای کمک به دیگران وجود دارد.