از جیغ بنفش تا بی‌اعتنایی به دعوت افطاری

روزنامه صبح نو: مراسم افطاری حسن روحانی با هنرمندان، طی دو سال اخیر با حضور پررنگ سلبریتی‌ها همراه بوده، اما امسال بسیاری از آن‌ها این مراسم را تحریم کرده‌اند.

#ما_به_افطاری_نخواهیم_رفت عنوان پویشی است که توسط برخی هنرمندان در شبکه‌های اجتماعی شکل گرفته است.
تنها یک سال از حضور کاروان حمایت هنرمندان از رییس جمهوری در مشهد گذشته است. کاروانی که در آن حجت‌الله ایوبی، رییس ستاد هنرمندان حسن روحانی، سلبریتی‌ها را برای حمایت از او بسیج کرده بود. هشتگ #تا_۱۴۰۰_با_روحانی و جیغ‌های بنفش سلبریتی‌ها در حمایت از روحانی را فراموش نکرده‌ایم. اما این روز‌ها شاهد هشتگ #پشیمانم بوده‌ایم و این که هر کدام از آن‌ها به دلایلی از حمایت خود اعلام پشیمانی می‌کنند. وعده‌های تو خالی، شکست تدبیر‌ها و سیاست‌هایی، چون برجام، بیکاری و مشکلات معیشتی مردم، گرانی دلار و پایین آمدن ارزش پول ملی و ... نارضایتی همگانی از حسن روحانی را به دنبال داشته است. اما عدم ثبات رأی برخی سلبریتی‌ها و موج‌سواری همیشگی آن‌ها روی احساسات مردم به صورت هماهنگ و حتی گاهی با جملات و پست‌هایی دقیقاً مشابه در فضای مجازی مسأله‌ای دیگر است. روزی دغدغه کنسرت، دلار و عوارض خروج از کشور و روزی دغدغه معیشت مردم. آیا مسأله فریب مردم است برای حرکت‌های سیاسی بعدی، مثل انتخابات ۱۴۰۰ یا کمک به دولت برای فرار از پاسخگویی یا پشیمانی واقعی و تنها گذاشتن رییس جمهور؟
اما نگاهی بیندازیم به برخی از پست‌ها و اعلام‌نظر‌های هنرمندان در جواب ردی که به دعوت رییس جمهوری داده‌اند.
خانم شیلا خداداد نوشت: «آقای رییس جمهوری باز چه کمکی از ما برمی‌آید؟ باز هم احتیاج به حمایت بازیگران و نخبگان و ورزشکاران دارید؟» او همچنین عبارت «تنعم از سفره پربرکت الهی» در نامه دعوت را عجیب عنوان کرد و دلیل شرکت نکردنش در این ضیافت را این گونه عنوان کرد که صبح روز پنجشنبه می‌خواهم باز در چشمان هموطنانم نگاه کنم و شرمنده نباشم.
پرویز پرستویی هم به شرایط بد اقتصادی و روحی مردم اشاره کرد و چنین گردهمایی‌هایی که مستلزم صرف هزینه‌های زیاد است را غیرضروری دانست.
اما مهناز افشار که معمولاً در هر موضوعی اظهارنظر می‌کند و هر اتفاقی را بهانه‌ای برای اظهارنظر‌های سیاسی و رادیکال خود قرار می‌دهد، دعوت رییس جمهوری را نیز بهانه‌ای قرار داد تا به یک موضوع سیاسی دیگر بپردازد. مهناز افشار در پست خود از یک زن زندانی سیاسی که او را فعال حقوق بشر خطاب کرد، نام برد و به رییس جمهوری پیشنهاد کرد که این فرد را به جای او به مراسم افطار دعوت کند. این خانم بازیگر که روزی می‌گفت: به روحانی رأی می‌دهم که دیگر تحریم نباشد، پیش از این نیز تولد یک عنصر سیاسی معلوم‌الحال را تبریک گفته بود که از نویسندگان نامه درخواست تحریم ایران به رییس جمهوری آمریکا بوده است.
فلور نظری هم از دیگر بازیگرانی بود که دعوت رییس جمهوری را رد کرد. او که مدعی شد برای این کار خود هزاران دلیل دارد به ذکر چند دلیل اکتفا نمود. دلایل او نیز هم شخصی و صنفی بود و هم به مشکلات مردم اشاره داشت. او همچنین عنوان کرد: «ای کاش ذوق و امید و دلخوشی ما و مردمی که به شما اعتماد کردند را به یأس و ناامیدی تبدیل نمی‌کردید.» آناهیتا همتی از دیگر بازیگرانی بود که دعوت رییس جمهوری را رد کرد. او که هم معترض به مطالبات برآورده نشدن هنرمندان بود و هم معترض به مشکلات مردم نوشت: «برای خودم حضور در چنین مکانی را جایز نمی‌دانم.» پرستو گلستانی هم به مشکلات مردم اشاره کرد و دعوت رییس جمهوری را نپذیرفت. او نوشت: «وقتی مردم سفره سحری‌شان خالی است، این افطاری‌ها از گلویم پایین نمی‌رود. دور هم میل بفرمایید، شاید کمی هم در دلتان هنگام اذان به فکر افطاری دردمندان افتادید.» سپیده گلچین نیز در واکنش به دعوت رییس جمهوری خود را «مردم خسته ایران» نامید و ضمن مطرح کردن دغدغه‌هایی مشابه درباره هنرمندان، زندانیان سیاسی و همچنین مردم، از شوق و عشق پارسال خود برای شرکت در این مراسم یاد کرد و عنوان کرد که امسال به دلیل مشکلات فراوان اجتماعی و سیاسی در کشور در این مراسم حضور پیدا نخواهد کرد.
هادی حجازی‌فر از عادی شدن نقد رییس جمهوری حی و حاضر و در قدرت ابراز خوشحالی کرد. او همچنین ابراز امیدواری کرد که این جسارت و توان آزاده بودن در دولت‌های آینده با گرایش‌های متفاوت و همچنین در برابر دستگاه‌های دیگری که باید به مردم پاسخگو باشند، ادامه‌دار باشد و تبدیل به یکی‌از حرکت‌های تقطیع شده و کاملاً بی‌خطر نشود تا تفسیر به تطهیر کردن در برابر اعتراض‌های اجتماعی نشود.
فاطمه گودرزی نیز پیشنهاد کرد افطاری رییس‌جمهوری بین ایتام پخش شود و این گونه نوشت: «حمایت از شما جواب سنگینی دارد که باید به مردم عزیز کشورم بدهم. بعد از تمام مشکلاتی که به مشکلات سال پیش اضافه شده، چطور به مهمانی شما بیایم؟» حمیدرضا آذرنگ هم با انتشار تصویری از ناصر ملک‌مطیعی و جمله «نه؟! من عزادارم رییس» به دعوت رییس جمهوری پاسخ رد داد.
امیر مهدی ژوله نیز به‌رغم دعوت نشدن به این مراسم واکنشی قابل تأمل از خود نشان داد. ژوله نوشت: «عیب نداره حالا یه شب هم خونه حاضری می‌خوریم، ولی مردم! خواهشاً دیگه می‌خواین به هنرمندا فحش بدین، من رو قاطی نکنید. می‌خواین به هواداران دولت گلایه کنید، من رو قاطی نکنید. نمی‌شه که از معاند و برانداز و تحریمی و طرفدارای بقیه کاندیدا‌ها فحش بخوری، ولی یه کاسه آش رشته رییس جمهوری هم نخورده باشی!».
اما در این بین آزاده نامداری دعوت رییس جمهور را پذیرفت و به سایر هنرمندانی که این دعوت را رد کرده‌اند واکنش نشان داد. همچنین برزو ارجمند، شهره سلطانی، احسان کرمی و ... از دیگر هنرمندانی بودند که دعوت رییس جمهوری را رد کردند و واکنش نشان دادند.
اما واکنش آقای نوبخت به این اظهارات هنرمندان نیز جالب بود. او گفت: «نفی نمی‌کنیم این روز‌ها کسانی که حامی ما بودند چنین اظهارنظر‌هایی می‌کنند. ما در دولت همه تلاش خود را کردیم که اقتصاد رشد داشته باشد، ولی دولت چه کاری می‌توانسته انجام دهد و آن را انجام نداده است؟ چه کسی دوست دارد سفره مردم پربارتر نباشد؟ دولت هر چه بتواند برای مردم انجام می‌دهد. ما از افراد تحصیل‌کرده انتظار انتقاد منصفانه داریم.».
اما نکته اساسی اینجاست که چرا برخی از هنرمندان و سلبریتی‌ها نمی‌خواهند مسوولیت حمایت‌شان از یک کاندید خاص در انتخابات ریاست جمهوری را بپذیرند؟ کسانی که یکی از گروه‌های مرجع و تأثیرگذار روی انتخاب مردم هستند. چرا نمی‌خواهند مسوولیت کشاندن مردم به این انتخاب را بپذیرند و در کمتر از یک سال از این موضع شانه خالی می‌کنند؟ تا این اندازه که به رییس جمهوری منتخبی که خودشان روزی سنگ او را به سینه می‌زدند بی‌اعتنایی کنند و دعوت او را نپذیرند. آیا اتاق فکر اصلاحات تصمیم گرفته از روحانی عبور کند و هنرمندان به‌عنوان جاده‌صاف‌کن این تصمیم انتخاب شده‌اند؟ آیا این حرکت نیز دستوری بوده و در راستای استفاده ابزاری همیشگی از سلبریتی‌ها برای اهداف سیاسی است؟ حرکت‌های هماهنگ از این قبیل و فرافکنی و عدم پاسخگویی در زمان معلوم شدن بی‌فایده بودن این حرکت‌ها برای مردم، اتفاق تازه‌ای نیست. این دست حرکت‌ها همیشه در حساس‌ترین شرایط چه معنا و چه تحلیلی می‌تواند داشته باشد؟