هیتلر با جهان چه کرد؟

سرویس عکس و فیلم فردا: در پایان جنگ جهانی دوم، میلیون‌ها انسان کشته شده بودند و میلیون‌ها انسان دیگر بی خانمان گردیده بودند، اقتصاد اروپا فروریخته بود و بخش عمده‌ای از زیرساخت‌های صنعتی نابود شده بود. اتحاد جماهیر شوروی نیز آسیب‌های فراوانی دیده بود.

دوباره مرزهای جغرافیایی پر رنگ شده بودند و بازگشت پناهجویان به خانه و دفن مردگان در جریان بود. اما در این میان تلاش‌های بزرگ برای بازسازی ویرانی‌ها هم آغاز شده بود. در این گزارش تصاویر منتشرنشده‌ای از وضعیت جهان پس از پایان جنگ جهانی دوم را می‌بینید.

ژنرال آنتون داستلر آلمانی در اول دسامبر 1945 به یک تیرک چوبی بسته شده است تا تیرباران شود.

دو سرباز متفقین لاغر و رنجور اما خوشحال از آزاد شدن از اسارت ژاپن در حال بستن وسایل اندک خود هستند.

پاکسازی خرابه های برلین در سال 1945

ژنرال جورج سات پاتون روز 9 ژوئن 1945، در لس آنجس از تشویق‌های راهپیمایان قدردانی می‌کند.

ساعت‌هایی که آماده صادرات به کشورهای متفقین هستند به عنوان وثیقع واردات کالاهای مورد نیاز ژاپن به نمایش در آمده‌اند. در آوریل 1946، 34 کارخانه ژاپنی 123000 ساعت تولید نمودند.

مقامات نظامی ایالات متحده در حال آماده سازی کلاوس کارل سیلینگ برای اعدام در 28 مارس 1946 - او از 1200 زندانی برای آزمایش مالاریا استفاده کرده بود.

از اتوبوس‌های ازکارافتاده‌ای که خیابان‌های توکیو را پر کرده بودند برای حل مشکل شدید بی‌سرپناهی در پایتخت ژاپن استفاده شد. این عکس متعلق به ۲ اکتبر ۱۹۴۶ است. ژاپنی‌های بی‌خانمان اتوبوس‌ها را به مکانی باز کشیدند و آن‌ها را تبدیل به خانه‌ی خانواده‌ی خود کردند.

میدان عمومی برلین در 9 سپتامبر 1948- حدود 250 هزار نفر از مخالفین کمونیسم مخالفت خود را اعلام می‌کنند.

خانه‌های جدید روی ویرانه‌های هیروشیما ساخته می‌شوند - 11 مارس 1946

امپراطور ژاپن از یک یتیم خانه کاتولیک بازدید می‌کند. کودکان این یتیم‌خانه والدین خود را در جنگ و حملات هوایی توکیو از دست داده اند.- 13 آوریل 1946

تعدادی از هزاران کودک یتیم لهستانی در یتیم خانه کاتولیک در لوبلین - 11 سبتامبر 1946

گورستان جدید بلسان آلمان در 28 مارس 1946

عکس هوایی هیروشیمای ژاپن یکسال پس از انفجار بمب اتم آثاری از آغاز بازسازی‌ها را نشان می‌دهد.

این کارگران مجهول‌الهویه‌ی آلمانی، که لباس ضدشیمیایی پوشیده‌اند، مشغول نابودکردن بمب‌های سمی هستند. این عکس در ۲۸ ژوئن ۱۹۴۶ در انبار بخش خدمات تسلیحات شیمیایی ارتش آمریکا در سنت جورجن آلمان گرفته شده است. ۶۵۰۰۰ تن مواد سمی آلمانی، که در آن‌ها گاز خردل نیز بود، به دو صورت منهدم و نابود شدند: یا آن‌ها را سوزاندند یا گلوله‌ها و بمب‌های خالی را در دریای شمال دفن کردند.

در تصویر عکسی از ۲۱ سپتامبر ۱۹۴۵ می‌بینید که در آن مهمات ژاپنی به دریا ریخته می‌شود. در زمان اشغال ژاپن به‌دست آمریکا، تقریباً کل صنعت تسلیحات‌سازی ژاپن و همچنین تسلیحات موجود در این کشور را از بین بردند.

در تصویر، بمب‌افکن «بال پرنده» محصول کارخانه‌ی نورثراپ، که به نام XB-35 شناخته می‌شد، را در حال پرواز در سال ۱۹۴۶ می‌بینید. این هواپیما بمب‌افکن آزمایشی سنگینی بود که نیروی هوایی آمریکا در طول جنگ جهانی دوم آن را طراحی کرده و ساخته بود. این پروژه، به‌خاطر مشکلات فنی، اندکی بعد از جنگ پایان داده شد.

در تصویر آزمایشی هسته‌ای با نام رمزی «بیکر» را می‌بینید. این آزمایش بخشی از عملیات «تقاطع‌ها» بود که در تاریخ ۲۵ جولای ۱۹۴۶، در بیکینی آتول در جزیره‌ی مارشال صورت گرفت. آمریکا بمب ۴۰ تنی را در عمق ۲۷ متری کف اقیانوس و ۳.۵ مایل دورتر از آتول منفجر کرد. هدف این آزمایش مطالعه‌ی تاثیرات انفجار هسته‌ای بر کشتی‌ها بود. ۷۳ کشتی در آن منطقه حضور داشتند. این کشتی‌ها یا کشتی‌های متروکه‌ی آمریکایی بودند یا کشتی‌های غنیمت‌گرفته‌شده، که از جمله‌ی این دسته‌ی دوم می‌توان به نبردناو «ناگاتو»ی ژاپن اشاره کرد.

این تصویر از سال ۱۹۴۶ ماشین انیاک را نشان می‌دهد (انیاک مخفف حسابگر و انتگرال‌گیر عددی الکترونیک است.) این ماشین اولین کامپیوتر (یا حسابگر) همه‌منظوره‌ی الکترونیک بود که با وزنی برابر با ۳۰ تن در دانشگاه پنسیلوانیا استقرار یافته بود. ماشین انیاک، در سال ۱۹۴۳، برای آزمایشگاه تحقیقات بالستیک ارتش آمریکا، به‌صورت محرمانه ساخته شده بود تا جدول‌های هدف‌گیری شلیک توپخانه را محاسبه کند. خبر ساخت این ماشین را بعد از اینکه تکمیل شد در ۱۴ فوریه‌ی ۱۹۴۶ به‌صورت عمومی اعلام کردند. مخترعان انیاک سخنرانی‌های تاثیرگذاری کردند و از گسترش تکنولوژی‌های جدید دفاع کردند. موضوع این سخنرانی‌ها، که در دانشگاه پنسیلوانیا در ۱۹۴۶ انجام شد و به نام سخنرانی‌های مدرسه‌ی مور شناخته می‌شود، ساخت کامپیوترهای دیجیتال و الکترونیک بود.

سربازان ارتش هشتم کمونیست چین در حال برگزاری رزمایشی در یانان هستند. یانان مرکز منطقه‌ای وسیع در شمال چین است که حزب کمونیست چین در آنجا فرمان می‌راند. این عکس در ۲۶ مارس ۱۹۴۶ گرفته شده است. این سربازان عضو گردان «ببر شب» هستند. حزب کمونیست چین از سال ۱۹۲۷ علیه حزب حاکم ملی‌گرای چین (کومینتانگ) اعلام جنگ کرد و بر سر کنترل چین با این حزب وارد رقابت شد. تهاجم ژاپنی‌ها در جنگ جهانی دوم دو طرف را مجبور کرد تا نزاع میان خود را کنار بگذارند و علیه دشمن مشترک بجنگند؛ هرچند هرازگاهی با یکدیگر نیز وارد جنگ می‌شدند. بعد از پایان جنگ جهانی دوم، و بیرون‌رفتن شوروی از منچوری، در ژوئن ۱۹۴۶، جنگی تمام‌عیار در چین درگرفت. کومینتانگ سرانجام شکست خورد و میلیون‌ها نفر به تایوان فرار کردند. مائو زدونگ رهبر حزب کمونیست جمهوری خلق چین را در سال ۱۹۴۹ تاسیس کرد.

در این تصویر که آژانس خبری کره آن را در اکتبر ۱۹۴۵ منتشر کرده، رهبر کمونیست کره، کیم ایل سونگ، با کشاورزانی از کینگشانلی، در شهرستان کانگسو، در جنوب پیونگ‌یانگ کره‌ی شمالی صحبت می‌کند.

سربازان شوروی در اکتبر ۱۹۴۵ در کره‌ی شمالی درحال راهپیمایی هستند. ژاپن به‌مدت ۳۵ سال، تا پایان جنگ جهانی دوم، بر شبه‌جزیره‌ی کره فرمانروایی می‌کرد. وقتی جنگ به پایان رسید، رهبران متفقین تصمیم گرفتند این کشور را تا زمانی که امکان برگزاری انتخابات فراهم و دولتی مستقر می‌شد اشغال کنند. نیروهای شوروی شمال را اشغال کردند و نیروهای آمریکا جنوب را. انتخابات مورد نظر برگزار نشد، چون اتحاد شوروی در کره‌ی شمالی دولتی کمونیست بر سر کار آورد و آمریکا در کره‌ی جنوبی دولتی متمایل به غرب. هر دوی این دولت‌ها مدعی حق حاکمیت بر کل شبه‌جزیره بودند. این تقابل سرانجام در سال ۱۹۵۰ به جنگی انجامید که در سال ۱۹۵۳ و با امضای صلح موقت به اتمام رسید. اما تا همین امروز این دو کشور به صورت رسمی در جنگ هستند. [البته در دیدار اخیر رهبران دو کره این دو کشور مسیر آشتی را از سر گرفتند.]

نمایی کلی از محکمه‌ی نظامی بین‌المللی برای شرق دور در توکیو در آوریل ۱۹۴۷. در ۳ می ۱۹۴۶، متفقین محاکمه‌ی ۲۸ فرمانده و رهبر نظامی و غیرنظامی ژاپنی را به اتهام جنایت جنگی شروع کردند. هفت نفر از آن‌ها اعدام و دیگران به زندان محکوم شدند.

مادران آلمانی، در ۶ ژوئن ۱۹۴۵، همراه با فرزندان‌شان از خیابان‌های آخن آلمان می‌گذرند تا آن‌ها را در اولین مدرسه‌ی دولتی که دولت نظامی آمریکایی بعد از جنگ باز کرده بود ثبت‌نام کنند.

در ۲۱ می، سرهنگ برد، فرمانده‌ی کمپ بلسن، دستور داد آخرین سوله را در اردوگاه کار اجباری بلسن بسوزانند. به یاد کشته‌شدگان تیر هوایی شلیک شد و همزمان با اینکه با آتش‌افکن این آخرین سوله به آتش کشیده شد پرچم انگلیس نیز به اهتزاز درآمد. پرچم آلمان و تصویری از هیتلر نیز داخل سوله وجود داشت که همراه سوله به آتش کشیده شد. این عکس متعلق به ژوئن ۱۹۴۵ است.

در اروپا، بعضی از کلیساها کاملاً تخریب شدند، اما بعضی از آن‌ها در میانه‌ی ویرانه‌ها بر سر جای خود باقی ماندند. کلیسای جامع مونشن‌گلادباخ اینجا در میانه‌ی خرابه‌ها ایستاده است، هرچند که نیاز به تعمیرات دارد. این عکس در آلمان در ۲۰ نوامبر ۱۹۴۵ گرفته شده است.

سربازی آمریکایی در حال بررسی مجسمه‌ی طلایی است. این مجسمه بخشی از غنایم خصوصی هرمان گورینگ بود که ارتش هفتم آمریکا آن را در تاریخ ۲۵ می ۱۹۴۵ در غاری در کوهستانی نزدیک به شونا ام کونیگسی آلمان پیدا کرد. در این غار، که دومین غاری است که تا به امروز یافت شده، نقاشی‌های باارزشی وجود داشت که از سرتاسر اروپا دزدیده شده بودند.

این دستگاه تلویزیون، به قیمت ۱۰۰ دلار، اولین گیرنده‌ی با قیمت معقول است که به‌صورت انبوه تولید شد. رز کلیر لئونارد، که در تصویر دارد به صفحه‌ی ۵ در ۷ اینچی تلویزیون نگاه می‌کند، این تلویزیون را در اولین نمایشگاه عمومی بعد از جنگ در یک فروشگاه بزرگ در نیویورک نمایش می‌دهد. تاریخ عکس ۲۴ آگوست ۱۹۴۵ است. بااینکه تلویزیون پیش از جنگ دوم اختراع شده بود، جنگ نگذاشت این محصول به تولید انبوه برسد. اما اندکی بعد از جنگ، فروش و تولید محصولات به‌شدت رشد پیدا کرد و تا ۱۹۴۸ شبکه‌های پولی کار خود را دیگر آغاز کرده بودند.

این عکس هوایی تصویری از لوی‌تاون در نیویورک را در سال ۱۹۴۸ نشان می‌دهد. این عکس اندکی بعد از ساخت‌وساز انبوه در این منطقه گرفته شده. این خانه‌ها در زمین‌های کشاورزی لانگ‌آیلند نیویورک ساخته شدند. اینجا نمونه‌ای اولیه از محله‌های برون‌شهری بود که بعداً با ساخت‌وساز انبوه برای سربازانی که از جنگ جهانی دوم بازمی‌گشتند ادامه یافت. این منطقه سمبل محله‌های بعد از جنگ در آمریکا شد.

در تصویر، کشتی سوپرترابری ژنرال ریچاردسون، که در نیویورک پهلو گرفته، و سربازانی را می‌بینید که در خاک اروپا جنگیده و اکنون در حال هلهله هستند. این عکس در ۷ ژوئن ۱۹۴۵ گرفته شده. بسیاری از این سربازان در نبردهای افریقا و در جنگ‌های زمستانی در کوهستان‌های ایتالیا، در سالرنو، آنزیو، کاسینو، شرکت داشته‌اند.

ژنرال شارل دوگل (در مرکز عکس) دو ماه بعد از تسلیم آلمان‌ها در لورینت فرانسه در جولای ۱۹۴۵ با کودکان دست می‌دهد. لورینت محل استقرار یوبوت‌های (زیردریایی‌های) آلمانی در جنگ جهانی دوم بود. در فاصله‌ی ۱۴ ژانویه و ۱۷ فوریه‌ی ۱۹۴۳، ۵۰۰ بمب هوایی به‌شدت انفجاری و بیش از ۶۰۰۰۰ بمب آتش‌زا بر سر لورینت ریخته شد. شهر تقریباً به‌طور کامل نابود شد به‌طوری‌که بیش از ۹۰درصد از ساختمان‌های شهر با زمین یکی شدند.

این تصویری هوایی از شهر لندن است. در تصویر کلیسای سنت پل و محوطه‌ی تخریب‌شده از بمب اطراف آن را در آوریل ۱۹۴۵ می‌بینید.

سربازی آمریکایی دستانش را به دور دختری ژاپنی حلقه کرده است. آن‌ها در کنار هم به تماشای جمعیت حاضر در پارک هیبیا، در نزدیکی قصر امپراطور در توکیو، مشغول‌اند. این عکس را در ۲۱ ژانویه‌ی ۱۹۴۶ گرفته‌اند.

جینپه تراواما یکی از کسانی است که از انفجار اولین بمب هسته‌ای استفاده‌شده در جنگ جان سالم به در برد. جای زخم‌های ناشی از انفجار بمب اتم، بعد از درمان، همچنان روی پوست او باقی مانده است. این عکس در ژوئن ۱۹۴۷ گرفته شده است.

آلمانی‌های اهل سودتن به سمت ایستگاه قطار در لیبرک در چکسلواکی سابق حرکت می‌کنند تا به آلمان انتقال‌شان بدهند. این عکس در جولای ۱۹۶۴ گرفته شده است. بعد از پایان جنگ، میلیون‌ها تبعه‌ی آلمان و افرادی متعلق به قومیت آلمانی به زور از مناطقی که این کشور در طی جنگ به خود الحاق کرده بود و همچنین مناطقی از آلمان که بعد از جنگ به دست لهستان و شوروی افتاد اخراج شدند. تخمین زده می‌شود که تعداد آلمانی‌هایی درگیر این جریان بین ۱۲ تا ۱۴ میلیون نفر بوده باشند، و همچنین تخمین زده می‌شود که بین ۵۰۰۰۰۰ تا ۲میلیون نفر در طی این اتفاق جان خود را از دست داده باشند.

یک سال بعد از پیاده‌شدن نیروهای متفقین در روز مشهور به D-Day در ساحل نرماندی، زندانیان آلمانی فضای قبرستان آمریکایی‌ها را تزئین می‌کنند. این قبرستان در سنت-لورنت-سور-مر فرانسه و نزدیک ساحل اوماها قرار دارد. این عکس در ۲۸ می ۱۹۴۵ گرفته شده است.

بسیاری از هواپیماهای جدید و آزمایشی آلمان، که در جریان جنگ غنیمت گرفته شده بودند، در نمایشگاهی در هفته‌ی شکرگزاری لندن، در ۱۴ سپتامبر ۱۹۴۵، به نمایش درآمد. بعضی از هواپیماهای نمایش‌داده‌شده هواپیماهایی بودند که موتور جت و پیش‌ران راکتی داشتند. در تصویر نمایی از هینکل He-162 «ولکس‌ییگر» [جنگنده‌ی مردمی] را می‌بینید. موتور این هواپیما از نوع توربوجت بود که روی بدنه سوار بود. این عکس در هایدپارک لندن گرفته شده است.

در این عکس فضای داخلی دادگاه بررسی جنایات جنگی نورمبرگ را در سال ۱۹۶۴ می‌بینید که در آن جنایتکاران بزرگ جنگی محاکمه شدند. در این دادگاه، به اتهامات ۲۴ مقام و فرمانده‌ی غیر نظامی آلمان نازی پرداخته شد. در تصویر می‌توانید هرمان گورینگ، فرمانده‌ی سابق لوفت‌وافه، را ببینید که در پشت میز وسطی سمت راست نشسته و کت خاکستری پوشیده و هدفون به گوش و عینک آفتابی به چشم زده است. در کنار او رودولف هس قرار دارد. او معاون سابق پیشوای آلمان بود. نفرات بعدی عبارت‌اند از یواخیم فون ریبنتروپ، وزیر سابق امور خارجه‌ی نازی‌ها، ویلهلم کیتل، فرمانده‌ی سابق فرماندهی عالی آلمان (در تصویر صورتش تار افتاده)، و ارنست کالتنبرونر، بالاترین مقام نجات‌یافته‌ی اس‌اس. گورینگ، فون ریبنتروپ، کیتل، و کالتنبرونر همراه با هشت نفر دیگر به مرگ با طناب دار محکوم شدند. گورینگ شب قبل از اعدام خودکشی کرد. هس به حبس ابد محکوم شد و دوران محکومیتش را در زندان اسپاندائو در برلین گذراند و در سال ۱۹۸۷ در همان‌جا مرد.

هرمان گورینگ زمانی فرمانده‌ی نیروی هوایی وحشت‌برانگیز آلمان (لوفت‌وافه) بود، و بعد از هیتلر مقام دوم را در سلسله‌ی فرماندهی داشت. در تاریخ ۵ نوامبر ۱۹۴۵، در پاریس فرانسه، عکسی از او گرفته شد که در پرونده‌ای که سازمان ثبت مرکزی جنایتکاران جنگی و مظنونین امنیتی برای او تهیه کرده بود درج شد. گورینگ در ۹ می ۱۹۴۵ خودش را به سربازان آمریکایی تسلیم کرد. او سرانجام به نورمبرگ برده و به جرم جنایت جنگی محاکمه شد.