مادران چاق، نوزادان چاق‌تر

براساس نخستين تحقيقات انجام شده درباره مقايسه ميزان چربي بدن نوزادان تازه متولد شده با ميزان چاقي مادران (بر اساس شاخص توده بدني‌ ‌«BMI») ، نوزاداني كه از مادران چاق و يا داراي اضافه وزن متولد مي‌شوند، نسبت به نوزادان مادران با وزن نرمال، بافت چربي بيشتر و ماهيچه كمتري دارند.

دكتر ديويد فيلدز از دانشگاه اوكلاهما به همراه همكارانش در نسخه‌اي از مجله آمريكايي زنان و زايمان بيان كردند كه چاقي در زنان باردار روبه افزايش است، اين در حالي است كه وزن بيشتر نوزادان اروپايي و آمريكاي شمالي در زمان تولد 4000 گرم و يا بيشتر است. شواهد همچنين حاكي از آن است چاقي در دوران كودكي و نيز نوزاداني كه چاقي نامتعارف دارند، بيشتر مستعد چاقي در بزرگسالي هستند.

ولي نكته جالب توجه اين است كه وزن بدن نوزاد به تنهايي تصوير روشني از رشد و سلامت او را فراهم نمي‌كند. علاوه بر آن‌كه از نظر ميزان خطر بيماري‌هاي متابوليك، پايين و يا بالا بودن وزن زمان تولد هر دو با افزايش خطر ديابت و ديگر بيماري‌ها در بزرگسالي همراه مي‌شود.

علاوه براين بايد تاكيد كرد كه در نوزادان مادران چاق ممكن است به دليل داشتن توده عضلاني كمتر، احتمال خطر ديابت بيشتر باشد. به نظر مي‌آيد چون عضلات، بزرگ‌ترين مصرف كننده قند در بدن هستند، كمبود بافت عضلاني نوزاد مادران چاق مي‌تواند توجيه كننده احتمال خطر بيشتر ديابت در اين كودكان باشد.

حال اين سوال به‌جاي مي‌ماند، اگر نوزاداني با درصد چربي بالا به دنيا آمدند چه بايد بكنيم؟ تحقيقات ديگر نشان داده است، تشويق مادران به تغذيه كودك با شير خودشان يكي از عواملي است كه تاثير بسزايي در جلوگيري چاقي اين كودكان در سنين بالاتر خواهد داشت.