گياه صبر زرد يكي از گونههاي مهم دارويي است كه دستيابي به دانش فني تكثير كشت بافت آن تنها توسط كشورهاي معدودي گزارش شده است. خوشبختانه با تلاش پژوهشگران پژوهشكده گياهان دارويي جهاد دانشگاهي، كشور ماهم در زمره دارندگان اين دانش قرار گرفته است.
در اين روش با به دستآوردن سلولهاي بنيادي گياه و تمايز آن، امكان توليد يك گياه كامل وجود دارد و مزيت بارز اين روش سرعت بخشيدن به تكثير يك گياه خاص و تكثير گياهان صنعتي در حال انقراض است.
عرصههاي منابع طبيعي از مهمترين منابع تجديدشونده و در عين حال گرانبهاترين سرمايه طبيعي است و نقش بسيار ارزندهاي در توليد فرآوردههاي دامي، دارويي، صنعتي، تعادل آب و هوايي، تلطيف هوا، حفاظت خاك و... دارد كه گياهان دارويي صنعتي يكي از مهمترين آنهاست.
در قرنهاي هشتم تا دهم ميلادي، بوعلي سينا و محمد زكرياي رازي باعث توسعه دانش درمان با گياه شدند و در قرن سيزدهم ابنبيطار اطلاعات بيش از 1400 گياه را در كتابي گردآوري كرد.
اگرچه در قرن نوزدهم داروهاي شيميايي بسرعت جايگزين داروهاي گياهي شدند و اعتبار استفاده گياهان دارويي اهميت خود را در اروپا و كشورهاي مغرب زمين از دست دادند، اما در اواخر قرن بيستم عوارض جانبي و مضر داروهاي شيميايي سبب رويكرد دوباره دانشمندان به گياهان دارويي شد، به طوري كه اين دوره را رنسانس گياهان دارويي ميگويند.
با وجود قدرت بالقوه افزايش توليد و بهرهبرداري گياهان داروييصنعتي و با توجه به زمينههاي بازار جهاني و رويكرد دوباره به سمت گياهان دارويي، ميتوان اين گونه بهرهبرداريها را در مقياسهاي وسيعتر براي مصارف داخلي و صادرات مورد توجه قرار داد.