| |
کیهان نوشت: يکى از عوامل ميدانى آشوب هاى تيرماه 78 که توسط گروهک تروريستى دموکرات به آمريکا گريخت، خاطرات جالبى از سوابق خود تعريف مى کند.
احمد باطبى در گفت وگو با سايت گذار که توسط برخى هم قطاران متوارى آشوب هاى خيابانى اداره مى شود، درباره اين که آيا شما خود را بلندپرواز مى دانيد، گفت: «نمى دانم، شايد! کودک که بودم به پشت بام مى رفتم. دست هايم را بالا مى بردم تا آفتاب را در مشت هايم بگيرم. فکر مى کردم از آنجا مى توانم آفتاب را مال خودم کنم. عاشق بلندى بودم. گاهى از بلندى بى محابا به پايين مى پريدم، در 10 سالگى پول هايم را جمع کردم پارچه برزنتى خريدم، يک چتر دوختم و از بالاى يک ساختمان به پايين پريدم. فکر مى کردم مى توانم پرواز کنم. اما به شدت زمين خوردم و البته دست و پايم شکست و خورد شد. به نظر شما اينها جزء بلندپروازى محسوب مى شود؟»
وى همچنين پس از اين که گفت «اصولا در 30 سال گذشته و از بدو تولدم همواره اتفاقاتى براى من افتاده که براى ديگران کمتر مى افتد» با اين پرسش مواجه شد که «مثلا با چه اتفاقى روبرو شديد؟» و توضيح داد: من در هواپيما متولد شدم. پدرم طرفدار حزب توده بود و به بندر چابهار تبعيد شده بود. وقتى مادرم مى خواست براى تولد من به شهر خودشان برود من در هواپيما متولد شدم. هواپيما در شيراز نشست و من شدم احمد باطبى متولد شيراز و با شناسنامه صادره از شيراز.
وى همچنين درباره زندان هم گفت: براى فرار از اضطراب آواز مى خواندم و روى در استيل دست شويى فرنگي، ريتم مى گرفتم وبا ته قاشقم ملودى هايى را که مى ساختم روى ديوار مى تراشيدم.
گفتنى است پس از فرار باطبي، محمدرضا کژانى از بازداشت شدگان حوادث 18 تير که هم بند وى در زندان بوده نوشت: باطبى يک شارلاتان سياسى است که مى خواهد به بهانه 18 تير از خود اسطوره بسازد... او مى گفت که شکنجه نشده است اما در ملاقات با ليگابو فرستاده سازمان ملل از وضع بد زندان و اعتصاب غذاى نکرده و غيره خبر مى داد... او تصادفاً در سيلاب افتاد و مى گفت احمق! تو اگر مى خواهى مبارزه کنى من]...[ مى خورم مبارزه کنم. من مبارز نيستم.»
