بیماری ام اس یک بیماری ژنتیکی یا ارثی محسوب نمی‌شود

متخصص مغز و اعصاب و فوق تخصص بیماری ام ‌اس گفت: اگر چه داشتن سابقه ‌خانوادگی تا حدودی خطر ابتلا به بیماری ام‌اس را افزایش می‌دهد، اما ام‌اس یک بیماری ژنتیکی یا ارثی محسوب نمی‌شود.

فرهاد گلی‌پور در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به ۳۰ می (۹ خرداد) روز جهانی ام‌اس با شعار خودآگاهی، مراقبت و توان‌بخشی، با بیان اینکه بیماری ام‌اس یک بیماری التهابی است که در آن غلاف‌های میلین سلول‌های عصبی در مغز و ستون فقرات آسیب می‌بینند، گفت: این آسیب‌دیدگی در توانایی بخش‌هایی از سیستم عصبی که مسئول ارتباط هستند، اختلال ایجاد می‌کند و باعث به وجود آمدن علائم و نشانه‌های زیادی، از جمله مشکلات فیزیکی و گاهی روانی در فرد می‌شود.

وی با اشاره به اینکه احتمال ابتلا به این بیماری در زنان شایع‌تر است، افزود: بیماری ام‌اس، نوعی اختلال در سیستم ایمنی خودکار بدن است که بدن به سیستم اعصاب مرکزی خود حمله می‌کند. نرخ ابتلا به این بیماری بین دو تا ۱۵۰ نفر در هر ۱۰۰ هزار نفر است.

فوق‌تخصص ام اس به علائم بروز این بیماری اشاره کرد و گفت: با توجه به اینکه کدام یکی از قسمت‌های بدن درگیر این بیماری شده است، علائم این بیماری متفاوت بروز می‌کند. به‌طوری‌که تنظیمات طبیعی سیستم ایمنی بدن به هم می‌خورد و حتی ممکن است دچار کندی و یا بیش‌فعالی شود و حالت تهاجمی پیدا کرده و به سیستم‌های خود حمله کرده و آن را تخریب و یا دچار التهاب کند و مشکلاتی را برای بیمار به وجود بیاورد.

وی با بیان اینکه برخی از علائم این بیماری فقط مختص این بیماری نیست و برخی از آنان بیشتر در این نوع بیماری بروز می‌کند، گفت: برخی علائم شایع ام‌اس عبارتند از کوفتگی و خستگی مفرط به صورتی که فکر و ذهن فرد را دچار اختلال می‌کند و توان کارکردن را از این افراد صلب می‌کند.

گلی‌پور ادامه داد: اختلالات تعادلی اعم از سرگیجه و ناهماهنگی در کارکرد دست‌ها و پاها، اختلال در بینایی (دو بینی و تاری‌دید و یا از دست دادن بینایی در یک یا هر دو چشم) از جمله علائم این بیماری به شمار می‌آید.

متخصص مغز و اعصاب افزود: از جمله علائمی که فرد مبتلا به ام‌اس با آن روبرو می‌شود، احساس درد است که گاهی ملایم و در مواقعی شدت می‌یابد. همچنین از دست دادن نیروی ماهیچه‌ها، خشک‌شدگی و اسپاسم برخی از ماهیچه‌ها، اضطراب، افسردگی و تغییرات در خلق‌وخو، اختلالات شناختی در به یادآوری و یا به ذهن‌سپاری، اختلال در تکلم مانند کند و آرام صحبت کردن و یا منقطع کلمات را ادا کردن و نامفهوم صحبت کردن از سایر علائم این بیماری به شمار می‌آید.

وی با بیان اینکه هر چند اطلاعات زیادی درباره عوامل دخیل در بروز این بیماری در دست است، اما عامل آن هنوز ناشناخته است، گفت: ژنتیک، بیش‌فعالی سیستم ایمنی، عوامل محیطی، عفونت‌های ویروسی، کمبود ویتامین D و استعمال سیگار چه فرد خود آن را مصرف کند و یا در معرض دود سیگار قرار بگیرد از عواملی هستند که در ابتلا به این بیماری نقش دارند.

گلی‌پور خاطرنشان کرد: برای درمان این بیماری درمان قطعی وجود ندارد و فرد مبتلا، این علائم را تا آخر عمر با خود همراه خواهد داشت. ولی در صورت تشخیص زودهنگام این بیماری، با روش‌های درمان جدیدی که ایجاد شده است می‌توان از روند پیشرفت این بیماری پیشگیری کرد. برخی از داروها نیز برای کاهش درد و علائم این بیماری توسط پزشکان تجویز می‌شود.

متخصص مغز و اعصاب خاطرنشان کرد: ورزش می‌تواند سفتی، خستگی و سایر علائم ام‌اس را بهبود بخشد. اما ورزش بیش از حد ممکن است به جای بهبود، وضعیت بیماری را بدتر کند. حرکات ملایم ورزشی ابتدا به مدت ۱۰ دقیقه انجام شود و سپس آرام آرام زمان آن اضافه گردد. این افراد حتما به خاطر داشته باشند قبل از اقدام به ورزش با پزشک خود در خصوص نحوه انجام آن مشورت کنند. ورزش‌هایی مانند ایروبیک آبی، شنا، تای‌چی و یوگا برای جلوگیری از پیشرفت این بیماری توصیه می‌شود.

وی در پاسخ به پرسش که آیا خانم‌هایی که به این بیماری مبتلا هستند می‌توانند باردار شوند، گفت: در صورتی که فرد بیماری که قصد بارداری دارد قبل از اقدام به این امر حتماً با پزشک خود مشورت کند. اگر بیماری فرد تحت کنترل است به احتمال زیاد جواب مثبت خواهد گرفت.