این شهر، از همه جای ایران تشنه‌تر است

اعتماد: یکی از اهالی: آب دریا از وسط شهرمان و از کنار شبکه آبرسانی «بیرم» رد می‌شود تا برود سمت مرکز کشور

«بیرم» می‌نامندش در همسایگی «بوشهر» و «هرمزگان» از توابع استان فارس. «بیرم»؛ شهری که از شمال با خط طرح محرم و از جنوب با سدسلمان فارسی محاصره شده، اما هنوز عطش دارد. تشنگی طاقت «بیرم» را طاق کرد تا نامه‌هایی نوشته شود برای هر مسوولی که گمان می‌بردند گِرهی از مشکل‌شان باز خواهد کرد. امام جمعه‌ها از بی‌آبی و خشکسالی که به جان «بیرم» افتاده بود، بارها گفتند اما ماجرا به اینجا ختم نشد. اهالی پیگیر بودند تا این مشکل را برای همیشه حل کنند هر چند پیگیری‌ها هنوز به نتیجه نرسیده و «بیرم» همچنان بی‌آب است. مشکلی که به روایت اهالی دو دهه از آن می‌گذرد.

از انتقال آب دریا، حقابه «بیرم» را بدهند هزینه‌ای ندارد

مدت‌هاست که اهالی دل خوش کرده‌اند به تانکرهایی که از «لارستان» آب می‌آوردند برای «بیرم». «جعفر» از اهالی «بیرم» از خط انتقال آب از دریای عمان شنیده: «آب دریا از وسط شهرمان و از کنار شبکه آبرسانی «بیرم» رد می‌شود تا برود سمت مرکز کشور. هزینه‌ای ندارد از این آب، حقابه «بیرم» را بدهند تا ما هم از این مصیبت نجات پیدا کنیم.» جعفر و اهالی دهستان ده‌بالا، آب ندارند: «برای استحمام و سرویس بهداشتی از آب کولر گازی‌ها استفاده می‌کنیم.» به وقت بودن آب، خبرها از نیترات در آب می‌گفتند که زمانی شده بود بلای جان اهالی: «زمانی هم که آب بود نیتراتش بالا بود. اغلب اهالی سرطان‌های گوارشی دارند یا مشکل کلیه و مثانه طاقت‌شان را طاق کرده.»

بیرم همیشه چشم دوخته بود به چاه‌هایش تا تشنه نماند: «دهستان ده‌بالا هر چه چاه می‌زنیم، خشک می‌شود. چاه‌ها به عمق 400-300 متر می‌رسند، اما چند صباحی آب دارند و در نهایت اهالی از آنها ناامید می‌شوند. آبی هم که هست قد یک وضو است که آن هم چشم را می‌سوزاند، درخت‌ها را خشک کرده است. نمی‌دانیم نیترات بالاست یا چیز دیگری دارد.» به ‌تازگی خبرها از سفر رییس‌جمهوری به استان فارس گفته‌اند اتفاقی که شاید به وقت شهریور بیفتد و اهالی امید بسته‌اند به این سفر: «در سفر استانی به فارس لطفا آقای رییس‌جمهور به «بیرم» هم سر بزنند و از نزدیک مشکلات‌مان را ببینند. لطفا آقای رییس‌جمهور دستور انقلابی بدهند تا گره مشکل «بیرم» هم باز شود. ما که هر چه داد زدیم، صدای‌مان به جایی نرسید.»

 امروز باید فکری کرد، فردا دیر است

«در خوشبینانه‌ترین حالت اگر تامین اعتبار شود، 5 سال آینده به شما آب می‌رسد.»؛ «محمد» از واقعیت داشتن این مساله وحشت دارد، مثل تمامی اهالی «بیرم»: «یعنی ما تا 5 سال آینده چه ‌کار کنیم؟ بمیریم؟» محمد خود بارها از شورا و جاهای مختلف پیگیر بی‌آبی «بیرم» شده: «یک روز باید گزارش بنویسید از سراسر ایران با کانتینر آب معدنی به «بیرم» می‌فرستند. امروز باید فکر کرد تا کار بیرم به آنجا نکشد.»  قبل از شروع هرم گرمای تابستان اهالی از تشدید مشکل آب واهمه داشتند و برای همین شروع کردند به نامه نوشتن به این و آن که از الان به فکر تابستان باشیم که چاه‌ها یکی‌یکی از مدار خارج می‌شوند: «حرف‌مان این بود این مشکل در کمیته بحران یا هر جایی که متصدی آن است، مطرح شود تا راهکاری بیابیم. چاه‌های کشاورزی هم وضعیت خوبی ندارند و آب شور می‌آید بالا.» بغض گلوی «محمد» را می‌فشارد: «مردم بیرم ولایی‌اند و حاضرند برای انقلاب‌شان جان بدهند. ما صبر پیشه کردیم تا راهکاری بیابیم که سروصدا و جنجال نشود. ما پای آبروی انقلاب ایستاده‌ایم و نمی‌خواهیم مشکل بیرم خوراک شبکه‌های بیرون از مرز شود. لطفا صدای ما را به آقای رییس‌جمهور برسانید.»

 بالای ۱۷۰نفر در بیرم سرطان دارند

«بیرم، چاه‌ورز، صحرای باغ، فدا و... بخش‌های جنوبی استان فارس را تشکیل می‌دهند و این یعنی 81هزار نفر نیاز به آب دارند.» «عباس» از اهالی بیرم است و باورش این است که انشعاب آب از دریای عمان می‌تواند مشکل این بخش‌ها را برای همیشه حل کند: «فاصله ما با خط یک سد سلمان حدود 30کیلومتر است و به لحاظ اقتصادی به‌صرفه است از این خط به بیرم آبرسانی شود هر چند این مساله اولویت دوم ماست. اولویت اول‌مان خط انتقال آب دریاست، چون پایداری بیشتری دارد، این در حالی است که نیاز نیست کیلومترها لوله‌گذاری شود، چون خط انتقال آب دریا کمتر از یک‌متر با شبکه آبرسانی «بیرم» فاصله دارد. اگر حقابه آب دریا در نظر گرفته شود 81هزار نفر نجات پیدا می‌کنند بدون هیچ هزینه و اعتباری.»

خانه «عباس» هم مثل همه اهالی بیرم دینام و حوض برای آبگیری به خود می‌بیند: «مشکل نیترات آب بود زمانی که آب داشتیم. بالای 170نفر در «بیرم» سرطان دارند. از علوم‌ پزشکی هم آمدند برای بررسی، گفتند این آب سرطان‌زاست. شیرآلات در بیرم بی‌معناست. معلوم نیست آب چه چیزی دارد که همه را خراب می‌کند.»