نتانیاهو تسلیم شد؟

زمزمه های پذیرش آتش بس از جانب رژیم صهیونیستی به گوش می‌رسد؛ توافقی که مطابق آن نتانیاهو می‌پذیرد به مدت پنج روز حمله به غزه را متوقف کند، تهاجم هوایی صورت نگیرد و ۳۰۰ اسیر فلسطینی را در ازای ۵۰ صهیونیست آزاد نماید!

به گزارش ایسنا، عبدالرحیم انصاری در کانال تلگرام خود نوشت:

چگونگی انجام این موارد و بندهای دیگر توافق بعلاوه میزان پایبندی اسرائیل به آن یک بحث جداگانه است، لیکن صِرف پذیرش یک توافق ولو یک ساعت برای رژیم صهیونیستی شکست محسوب میشود؛ آنها در پاسخ به شکست سنگین امنیتی در حادثه هفتم اکتبر، مثلا آمده بودند کار حماس را یکسره کنند!

اما حالا که به صخره خورده اند، به مرور از خود انعطاف نشان داده و در پی خارج شدن از این شرایط سختی هستند که تمام شئونات رژیم از امنیتی گرفته تا نظامی و اقتصادی و اجتماعی را تحت تاثیر قرار داده است. این احتمال نیز وجود دارد که توافق پنج روزه پس از اتمام، مجددا تمدید گردد!

اما در منطقه چه اتفاقی افتاد؟ مقاومت کجا و اسرائیل و آمریکا کجا ایستاده اند؟ واقعیت این است پس از عملیات طوفان الاقصی و آبرویی که از دستگاه های نظامی و امنیتی اسرائیل رفت، آمدند کار را یکسره کرده و با حذف کامل حماس زهر چشم بگیرند تا دیگر کسی جرات حمله به آنها را نداشته باشد!

می‌خواستند یکبار برای همیشه خیال خود را از غزه راحت کنند و زین پس با خیال آسوده تری به اشغالگری ادامه دهند، اما تیرشان به سنگ خورد؛ حالا که حدود ۴۵ روز از جنگ میگذرد، حماس نه تنها حذف نشده که حتی همه قابلیت های خود را نیز به میدان نیاورده است!

اسرائیل عملا تعطیل است، رشد اقتصادی متوقف، ارزش پول رژیم سقوط کرده، بحران روانی و امنیتی تشدید شده، آوارگان، خانواده های اسرا، مهاجرت معکوس و دهها درد بی درمان دیگر نیز با قدرت وجود دارد؛ ادامه جنگ کنترل شرایط را از دست نتانیاهو و دولتش خارج نموده، لذا به آمریکا متوسل شده اند.

نکته جالبتر اینکه آمدند تا بخشی از مقاومت را حذف کنند؛ نه تنها این اتفاق نیفتاد که حتی تحولی در بخش های دیگر آن نیز رخ داد. برای مثال یمنِ قهرمان از دل همین تهدید سر برآورد و ضمن حمایت از مردم مظلوم غزه، رسما خود را بعنوان یک قدرت منطقه ای معرفی کرد.

تا جایی که وقتی آمریکا از انصارالله خواست کشتی اسرائیلی را آزاد کند در پاسخ اینگونه شنید که ابتدا باید جنگ علیه غزه را متوقف کنید و تازه بعد از آن درباره آزادی میشود گفتگو کرد. یمنیها، هم در قضیه غزه غیرت خود را به رخ دنیا و کشورهای مسلمان کشیدند و هم از فرصت بدست آمده برای نمایش قدرت استفاده کردند.

اینکه حماس در خط مقدم ۶-۷ نظامی آمریکایی را کشته، حزب الله ناوهایشان را تهدید میکند، مقاومت عراق موشک و پهپاد به پایگاه های ایالات متحده میکوبد، یا انصارالله اینگونه برای واشنگتن شرط تعیین مینماید، یعنی متحدان ایران آنقدر قدرتمند شده اند که حتی نیازی به ورود مستقیم ایران نیست!

هر زمان نیز آمریکا با واسطه از جمهوری اسلامی خواسته تا متحدان خود را کنترل کند، ایران اعلام کرده آنها مستقل اند و خودشان تصمیم میگیرند؛ به زبان ساده تر اگر مرد هستید بروید با خودشان بجنگید! و از همین رو است که جرات پاسخ به یمنی ها را ندارند، یا در عراق با مقاومت درگیر نمیشوند!

اینکه میگفتیم مقاومت غزه سرنوشت ساز خواهد بود یعنی اگر تسلیم نشوند [که نخواهند شد] شرایط به جایی میرسد که اسرائیل برای فرار از جنگ فرسایشیِ در حال گسترش کم کم دستانش را بالا خواهد برد؛ خصوصا حالا که به مرور فشارها نیز بر جبهه غربی-عبری بیشتر شده و مقاومت عرصه را تنگ تر میکند!

این جنگ نهایت توان اسرائیل را برای مقاومت آشکار کرد، تسلیحات مقاومت با تجهیزات پیشرفته دشمن تست شدند و سربلند بیرون آمدند، توان رزمی و دفاعی اسرائیل به بوته آزمایش رفت و ناتوانی هایش به خوبی سنجیده شد، حال آنکه حماس از بین نرفت، یعنی اسرائیل موفق به بازدارندگی نگردید و پس از یک آتش بس طولانی مدت هرگونه گزینه نظامی دیگری برای مقاومت روی میز است با این تفاوت که در طوفان الاقصی به شناختی بنیادی از توان صهیونیستها رسید و در درگیری های بعدی میتواند ضربات کاری تری به دشمن بزند.

اساسا بدیِ آتش بس برای اسرائیل همین است که موجودیتش همچنان در خطر باقی میماند و گذشت زمان نیز بر وخامت اوضاعش می افزاید. آنها خود میدانند در جنگ نظامی نه تنها حریف حماس نشده اند که حتی از آنها شکست هم خورده اند. از نگاه استراتژیک کشتار زنان و کودکان دستاورد به حساب نمی آید و اتفاقا همه تحلیلگران آن را نوعی از استیصال و بیچارگی میدانند.

در پایان مایلم مجددا به بخشی از بیانات مقام معظم رهبری اشاره کنم که فرمودند اسرائیل نتوانسته مقاومت را شکست دهد و در آینده نیز نخواهد توانست. و نیز اشاره کنم به رشادت و استقامت مردم مظلوم اما قویِ غزه که خود را در کربلا یافتند، نترسیدند، و جز "ما رأیتُ الّا جمیلاً " ندیدند!