حاشیه‌های برخورد دو ماهواره مخابراتی

متخصصان فضایی بر این باورند برخورد دو ماهواره مخابراتی در فضا بالغ بر ده ها هزار قطعه زباله فضایی ایجاد کرده است که می توانند به چرخش خود به دور زمین ادامه داده و برای 10 هزار سال آینده ماهواره های دیگر را مورد هجوم خود قرار دهند.

پس از وقوع این برخورد که نام حادثه مصیبت بار را به خود اختصاص داده است متخصصان امید دارند با ردیابی این زباله ها بتوانند از وقوع حوادث جانبی جلوگیری کنند.

ولادیمیر سولوویوف مدیر نظارت ماموریت روسیه اعلام کرد: تصادف روز سه شنبه میان ماهواره از کار افتاده روسی و ماهواره ایریدیوم آمریکایی در متراکم ترین محدوده فضایی زمین در ارتفاع 800 کیلومتری از زمین رخ داده است. این ارتفاع برای پروازهای ماهواره ای کاملا مطلوب بوده و اکثر ماهواره های ردیاب و یا تجاری در این ارتفاع حرکت می کنند. در این صورت ابرهای زباله ها و لاشه های فضایی می تواند خطری جدی برای این ماهواره ها به شمار رود.

به گفته سولوویوف قطعات متلاشی شده ناشی از چنین برخوردهایی می تواند بالغ بر 10 هزار سال در مدار زمین به جا مانده و حتی برای فضاپیماها مشکلاتی را به وجود آورند زیرا سرعت مدارگردی هر دو برابر است.

به گزارش مهر، جیمز اوبرگ یکی از اعضای با سابقه ناسا که اکنون در مقام مشاور فضایی فعالیت می کند نیز این برخورد را حادثه ای مصیبت بار اعلام کرد. به گفته وی این اولین باری است که چنین برخودری در سرعت بالا میان دو ماهواره با وزنهای 560 کیلوگرم و یک تن صورت می گیرد.

به گفته اوبرگ طی برخورد فیزیکی در سرعت مداری امواج ضربتی ماورا صوتی از میان سازه ها به سمت خارج منفجر می شود که اجزای سازه های را به ذراتی کوچک تبدیل می کند.

بیشتر این ذرات در محدوده انفجار به جا می مانند اما به گفته الکساندر یاکوشین رئیس ستاد نیروهای فضایی ارتش روسیه برخی دیگر از این ذرات در ارتفاعی برابر 300 الی 800 مایل از زمین به مدارهای دیگری وارد می شوند.

همچنین دیوید رایت از اتحادیه ایمنی جهانی علوم معتقد است این برخورد بالغ بر ده ها هزار ذره بزرگتر از نیم سانتیمتر تولید کرده است که هر یک از آنها به تنهایی قادر به تخریب یک ماهواره خواهند بود.

وی اعلام کرد: پس از وقوع این برخورد دو ابر بزرگ از ذرات متلاشی شده با گذشت زمان ایجاد شده و لایه ای را به دور زمین به وجود خواهد آورد.

وی از این انفجار به عنوان انفجاری یاد کرد که دیگر ماهواره های منطقه را نیز تحت تاثیر خواهد گذاشت. این در حالی است که هیچگونه سیستم کنترل هوایی به منظور رد یابی این ذرات در مدار زمین وجود ندارد.

تاکنون ارتش آمریکا موفق به ردیابی بالغ بر 17 هزار از لاشه های فضایی بزرگتر از 5 الی 10 سانتیمتری شده است اما ماموریت اصلی این ارگان حفاظت از ایستگاه بین المللی فضایی و دیگر پروازهای سرنشین دار بوده و توانایی اخطار به تمامی ماهواره های فعال در این منطقه را نخواهند داشت.

به گفته متخصصان ماهواره ای با وجود حجم وسیع لاشه های فضایی و ماهواره ها احتمال برخورد به سرعت رو به افزایش است. همچنین به گفته اوبرگ محدودیت در دقت ردیابی و محاسبات رایانه ای امکان پیش بینی برخوردها را غیر ممکن ساخته است و تنها می توان احتمال برخورد ها را تشخیص داد.

بر اساس گزارش سی بی اس، با اینکه سازمان ناسا ایستگاه بین المللی فضایی را از هرگونه خطر برخوردی مصون اعلام کرد اما بلافاصله پس از برخورد ماموریت بررسی و آنالیزی را به منظور احتمال بروز خطر برای این ایستگاه آغاز کرد.

متخصصان ناسا بر این باورند پس از برخورد ذرات ناشی از انفجار به قدرتی فراوان در مدارهایی مرتفع و کم ارتفاع پراکنده می شوند و به همین دلیل به طور قطع قسمتی کوچک از این ذرات در حال حرکت به سمت محدوده و ارتفاع ایستگاه فضایی بین المللی است.