خطر کم شدن ضخامت یخ های قطبی

تصاویر ماهواره ای که روز دوشنبه منتشر شد نشان می دهد که ضخامت متوسط یخ های قطب شمال به کم ترین حد خود رسیده است.

پژوهشگران اروپایی و آمریکایی می گویند: مساحت و ضخامت یخ های قطبی بر اثر گرم شدن زمین همچنان رو به کاهش است و خطر تغییرات آب و هوایی برای بشر و محیط زیست، بیش از آن است که تاکنون تصور می شد.

هانس مارتین فوسل از انستیتوی تحقیقاتی پوتسدام در آلمان گفت: ما باید خطر اثرات سوء تغییرات آب و هوایی را برای طبیعت و انسان جدی بگیریم.

محققان می گویند این خطر با افزایش دمای متوسط کره زمین نسبت به سال 1900، افزایش می یابد.

زیست بوم های بسیاری از جمله یخ های قطبی و تپه های مرجانی در مناطق استوایی، در برابر تغییرات آب و هوایی و افزایش تراکم دی اکسید کربن در جو زمین در خطر هستند.

در پی افزایش گاز های گلخانه ای در جو، خشکسالی، موج گرما و توفان های شدید بیشتر رخ میدهند و نسبت به دهه پیش، آسیب بیشتری بر جای می گذارند.

هانس مارتین فوسل گفت: کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و کمک به مناطق در معرض خطر جهان برای مقابله با تبعات انتشار گازهای گلخانه ای، بسیار ضروری است.

محققان اعلام کردند گازهای گلخانه ای سریع تر از آنچه پیش بینی می شد در جو زمین افزایش می یابند و تا پایان قرن کنونی موجب تغییرات غیر قابل برگشت آب و هوا می شوند.

کریس فیلد از موسسه کارنگی و عضو گروه بین المللی کارشناسان تغییرات آب و هوایی اعلام کرد: در دهه گذشته کشورهای در حال توسعه ای مانند چین و هند تولید برق را از طریق سوزاندن هیدرو کربن ها افزایش داده اند.

این کارشناس مسائل آب و هوا و توسعه علمی افزود: اقتصاد کشورهای در حال توسعه باعث انتشار دی اکسید کربن بیشتر در جو زمین می شود و شرایط تازه ای در ارتباط با تغییرات آب و هوایی پیش می آید.

وی افزود: گازهای گلخانه ای جنگل های استوایی را از بین می برد؛ گرم شدن زمین و تغییر مکان بارش، جنگل های استوایی را خشک می کند و آن ها را در خطر آتش سوزی قرار می دهد.

این جنگلها بخش قابل توجهی از دی اکسید کربن را جذب می کنند و رطوبت آنها مانع آتش سوزی می شود. از بین رفتن جنگل ها در این قرن، به ویژه به خاطر آتش سوزی، غلظت دی اکسید کربن را در جو می افزاید.

مرکز ملی برف و یخ امریکا در کلورادو اعلام کرد: مساحت یخ های قطبی از سال 1979 یعنی سال آغاز اندازه گیری قطر یخ های قطبی، به کم ترین حد خود رسیده است.

چارلز فولر استاد دانشگاه بولدر کلورادو و سرپرست گروه دانشمندان یخ شناسی در گزارشی اعلام کرد: مساحت یخ های قطب شمال در زمستان در شش سال گذشته، به کم ترین حد خود رسید.

مساحت یخ های قطبی در 28 فوریه به 15 میلیون و 200 هزار کیلومتر مربع رسید که 720 هزار کیلومتر مربع کمتر از متوسط مساحت یخ ها در زمستان سال های 1979 و 2000 بود.

تا چند سال پیش، بیشتر یخ های قطب شمال حداقل یک تابستان و حداکثر چند تابستان دوام می آوردند اما این وضع از ابتدای دهه کنونی تغییر یافت.

اریک اشتایگ از دانشگاه سیاتل واقع در ایالت واشنگتن گفت: متوسط دمای هوا در قطب جنوب افزایش یافته است، در واقع قسمت شرقی قطب جنوب بین سال های 1970 و 2000 سردتر شده اما از همان زمان بخش غربی این قاره گرمتر شده است.

وی افزود: قسمت غربی قاره جنوبگان در هر ده سال یک دهم درجه سانتیگراد گرمتر می شود. تغییر جریانات جوی و آب شدن یخ ها در اقیانوس جنوبگان علت اصلی گرم شدن هوا در قطب جنوب است.

دانشگاه سیاتل در بیانیه ای اعلام کرد یکی از علل اصلی که ما را وا داشت گمان کنیم قسمت اعظم قطب جنوب در حال سرد شدن است، وجود حفره در لایه ازون در نیمکره جنوبی زمین است که باعث کاهش دما در قسمت شرقی شده است.

محققان اعلام کردند اگر حفره ی لایه اوزون در اواسط قرن حاضر، همانطور که دانشمندان پیش بینی کرده اند، از بین رود، قطب جنوب نیز مانند دیگر نقاط جهان، گرمتر خواهد شد.