چالش های مربی گری در فوتبال ايران

ایرنا: حجم اين شکايات و تکرار آنها به گونه اي است که انسان را به شگفتي واميدارد. علاوه بر اين بايد صدور بيانيه هاي فراواني که بزرگان فوتبال ايران بر عليه يکديگر در جرايد و مطبوعات منتشر کردند را نيز اضافه کرد.

براستي چه شده است که به اين گونه شتابان و بدون سعه صدر و گذشت و مهمتر از آن بدون خودداري و پرهيز دروني حرفهايي که نبايد گفته شود بر زبان و قلم جاري شده است و احساسات جاي عقل را گرفته و منافع فردي گلوي منافع ملي ايران در ورزش را فشار مي دهد .

شايد جواب به اين پرسش ها درحلقه مفقوده اخلاق در فوتبال ما نهفته باشد که گويا هر چقدر مقادير قراردادها بالا مي رود جنبه هاي اخلاقي فوتبال راه نزول را در پيش مي گيرد و شگفت آورتر اينکه مربيان فوتبال ما که بايد مرشد و راهنماي بازيکنان باشند و آنها را به سلامت از پيچ و خم هاي تند حوادث روزگار عبور دهند، خود در چاله هواهاي نفساني گرفتار آمده و بيشتر از همه به کمک نياز دارند . به نظر مي رسد نگاهي دوباره به اخلاق در فوتبال و بازگشت به اصولگرايي انسان مدار اجتناب ناپذير باشد . در اين سرزمين که اسلام دين و آئين ماست و بايد زندگي خود را بر اساس آن بنا کنيم و پيامبر گرامي نيز علت بعثت خود را تکامل کرامت هاي اخلاقي مي داند انتظار برخورد اخلاقي مربيان با يکديگر با بازيکنان و مجموعه فوتبال نبايد چيز عجيبي باشد . اينکه فوتبال ما حرفه اي شده و يا حداقل در جهت حرفه اي شدن پيش مي رود نبايد باعث شود که نتيجه گيري صرف و بردن به هر وسيله کعبه آمال مربيان و مديران فوتبال ما شود. مگر حضرت امام خميني (ره) نفرمودند : ورزش هدف نيست.

اگر اين جمله طلايي سرلوحه کار مردان فوتبال ما قرار گيرد آيا اينهمه جار و جنجال و قيل و قال و بي احترامي بزرگان فوتبال ما به همديگر را شاهد خواهيم بود ؟

بلي پيروزي در ورزش ارزشمند است اما با چه قيمتي ؟

چه بسا شکست هاي شرافتمندانه که از هزاران پيروزي ظاهري ارزشمندتر هستند .

متوليان ورزش ما بايد به سؤالات اساسي و بنيادي از اين قبيل پاسخ دهند؛ آيا حرفه اي گري به اين معناست که ارزش هاي اخلاقي که در دين و فرهنگ کهن ماست پايمال شود ؟ آيا ما مجاز هستيم که براي گرفتن نيمکت هاي مربيگري و حفظ آن به هر حيله اي متوسل شويم ؟ آيا ما مي توانيم به ديگران تهمت و افترا زده و آنها را به انواع خبائث منتسب کنيم . آيا ورزش براي ورزش و فوتبال براي فوتبال شعار ماست ؟ آيا ما مي خواهيم قهرمان باشيم و يا فوتبال وسيله اي براي ارتقاي انسانيت و حرکت به سمت کمال است ؟ جواب به پرسش هاي بالا جهت گيري استراتژيک ما در ورزش و فوتبال کشور را به خوبي مشخص مي کند. يکبار براي هميشه بايد به اين سؤالات پاسخ داده شده و اصول مشخصي که فوتبال و ورزش ما بر پايه آن بايد بنا شود براي اهالي آن ترسيم شود و منشور اخلاقي نه در حرف بلکه در عمل پديد آمده و پياده شود .

موضوع ديگري که لازم است بدان پرداخته شود اينکه همانطوريکه رئيس جمهور محترم جناب آقاي دکتر احمدي نژاد که از قضا خودشان نيز از علاقه مندان جدي فوتبال هستند در صحبت هايشان به درستي به اين مطلب اشاره کردند در کشوري که در هر روستايش جوانان بسياري به فوتبال مشغولند و علاقه مندي و زمينه پيشرفت بسياري وجود دارد متوليان ورزش بايد در زمينه پرورش مربياني شايسته اقداماتي عاجل به عمل آورند. آيا اگر يک فضاي رقابتي در مربيگري فوتبال در ايران وجود داشت بازهم شاهد اين جر و بحث هاي بيهوده مربيان کنوني بوديم ؟ آيا اگر مانند ساير بخش ها که حلقه هاي پوسيده و قديمي مديريت هاي چندين ساله با شجاعت رئيس جمهور پاره شده و نسلي جوان بالنده و اميد بخش سکان مديريت هاي کلان کشور را در دست گرفتند.

در فوتبال نيز نمي شود به اين دور باطل پايان داد ؟

به طور حتم جوانان تازه نفس متخصص و مؤمن و متعهد ايران اسلامي آماده اند تا در صورتي که به آنها اعتماد شود وارد گود شده و فوتبال ايران را از اين نابساماني نجات دهند. مسلم است که وقتي تعداد مربياني که هر سال در تيم هاي فوتبال اين مملکت در تسلسلي باطل از تيمي به تيم ديگر مي روند اينقدر محدود باشد آنها فکر مي کنند که مي توانند هر طوري خواستند براي فوتبال ايران تصميم بگيرند و خود را مالک آن بدانند و جار و جنجال هايي مانند آنچه در روزهاي اخير ديديم، رقم بزنند .

بر سازمان تربيت بدني و کميته ملي المپيک و ساير بخش هاي مرتبط با ورزش تکليف است که خوني تازه به کالبد فوتبال بي جان ايران دميده و همانطور که جوانان ما در ساير عرصه ها در جهان مي درخشند فرصت خدمت را در اختيار اين نيروهاي جوان قرار دهند. طبعاً اين فضاي رقابتي، خود به خود نيروهاي بي کيفيت و خود محور را از رده خارج کرده و کار به افراد کاردان سپرده مي شود و ديگر ما شاهد اين نخواهيم بود که مربيان ما از هيچ تهمتي نسبت به هم رويگردان نشوند. وقتي جوان هاي ما در علوم بنيادي و فناوريهاي نوين در دنيا ترکتازي کرده و صفحات مشعشعي را در کتاب تاريخ اين سرزمين ورق مي زنند، بسيار خنده دار است که در ورزش نيز نتوانند به موفقيت هاي جهاني دست يافته و بر قله هاي رفيع آن بايستند .

کوتاه سخن اينکه ظرفيت ها در فوتبال ما بسيار و اميدواري فراوان است و بي شک آينده درخشاني در انتظار ورزش و فوتبال ماست به شرطي که موانع خود ساخته از سر راه برداشته شود تا شاهد حضور حماسي نسلي باشيم که پدران آنها در جنگ هشت ساله ثابت کردند که مي توانند دنيايي را به شگفتي و تحسين وا داشته و کشور خود را بر پايه هايي پولادين از عزم و ايمان و اعتقاد بنا کنند .