ارتباط گریه نوزاد با افسردگی پدر

گریه شدید در نوزادان با افسردگی پدران آنها در ارتباط است.

محققان علوم پزشکی در هلند اعلام کردند تاکنون فقط تصور می شد که گریه شدید در نوزادان که به کولیک نوزادی معروف است فقط با افسردگی در مادران مرتبط است ولی بررسی اخیر محققان نشان می دهد که این حالت نوزاد با افسردگی پدر نیز ارتباط دارد.

دکتر میجک فان در برگ ، سرپرست گروه محققان اعلام کرد ، یافته های آنان ، حاصل بررسی بر روی پدران و مادرانی بوده که نوزادشان دچار حملات کولیکی می شده است.

افسردگی اقسام گوناگون دارد، شایع ترین آن افسردگی کبیر است که فرد مبتلا به آن گاهی شاد و خوشدل و موقتاً فعال می شود.

نوعی از افسردگی کبیر به افسردگی مالیخولیایی موسوم است که بیمار هیچ گاه از چیزی دلخوش نمی شود در حدود پانزده درصد مبتلایان به افسردگی کبیر دچار افسردگی اوهام اند که معمولاً با خلق و خوی اندوهگین همراه است.

مثلاً خود را گناهکار و غیر قابل بخشش تصور می کنند.

در حدود پانزده درصد مبتلایان به افسردگی کبیر نیز دچار روان پریشی می شوند.

نوع دیگری از افسردگی وجود دارد به نام "افسردگی غیرمعمول" که بر خلاف اسمش شایع است.

علامات مرضی آن عکس علامات مرضی افسردگی معمولی است که مبتلایان کم می خوابند و کم می خورند.

مبتلایان به افسردگی غیر معمول زیاد می خوابند و زیاد می خورند و به سرعت اضافه وزن پیدا می کنند.

نوع دیگرافسردگی، روان رنجوری است که عموماً حدود دو سال طول می کشد و علامات مرضی آن خفیف تر از افسردگی کبیر است ولی همواره احساس ناراحتی می کنند.

شیوع افسردگی در قرن بیستم بویژه بعد از دو جنگ جهانی بیشتر شده است ، و علت آن را مصرف دارو و الکل ، افزایش استرس ، کاهش اشتغال و تغییرات اساسی اجتماعی دانسته اند.

گروهی از روان شناسان بر این باورند که جامعه کنونی، کانونی ناسالم در درون افراد به وجود آورده و آنها را بیش از اندازه به رضایت خاطر و شکست های شخصی وابسته کرده است.

آنچه گفته شد جنبه نظری دارد ولی بعضی از پژوهشگران درباره جنبه علمی علت ها اظهار نظر کرده اند. بر اساس پژوهش های آنها، تلویزیون " منشاء عمده افسردگی است".

Paul Kottl روان پزشک مرکز پزشکی پنسیلوانیا کشف کرده است که "ارتباط تنگانگی بین دسترسی مداوم کودکان به تلویزیون و افسردگی کبیر در بیست و چهار سالگی وجود دارد.

افسردگی کبیر بیشتر در دهه های سوم و چهارم زندگی ظاهر می گردد و در غالب افراد بین شش ماه تا یک سال ، حتی بدون درمان رفع می شود ؛ ولی اگر درمان شود بعد از چند هفته از بین می رود.

بازگشت افسردگی در بیش از نیمی از افراد ظرف دو سال بعد از رویداد نخستین رخ می دهد.

خطر افسردگی با تعداد بازگشت ها افزایش می یابد. بدین معنی که بعد از دو بازگشت، هفتاد درصد و بعد از سه بازگشت به نود درصد می رسد.

عوامل زیر خطر بازگشت افسردگی را افزایش می دهند:

اگر نخستین افسردگی پیش از بیست سالگی رخ داده باشد و سابقه خانوادگی موجود باشد.

اگر نخستین افسردگی شدید باشد و دیر به درمان اقدام شده باشد.

اگر بیماری روانی دیگری نیز وجود داشته باشد.

اگر فرد نسبت به استرس ها یا دیگر عوامل اجتماعی آسیب پذیرتر باشد.

اگر فرد از افسردگی قبلی کاملاً بهبود نیافته باشد.

اگر افسردگی در اواخر عمر رخ داده باشد.