ديوارهاي شرم آور جهان کدامها است؟

اين روزنامه در شماره امروز خود در اينترنت نوشت، مهمترين ديوار کنوني در جهان ديوار حائل ميان اسرائيل و فلسطينيان است. انچه ديوار امنيتي در اسرائيل توصيف مي شود از ديد فلسطينيان ديوار اپارتايد است که طي سالهاي اخير ميان اسرائيل و سرزمينهاي فلسطيني کشيده شده است. ساخت اين ديوار از سال دوهزارو دو اغاز شده و احداث ان جنجال فراواني به پا کرده است. در ان زمان اريل شارون نخست وزير وقت اسرائيل اين ديوار حائل را راه حلي براي پايان دادن به حملات فلسطينيان نظير حملات انتحاري يا شليک راکت معرفي کرده بود. با همه اين اوصاف هر چند سوءقصدها عليه اسرائيل به طور قابل توجهي کاهش يافته است، با اين حال ديوان بين المللي عدالت در لاهه ساخت اين ديوار را در ژوئيه 2004 غيرقانوني اعلام کرد و خواهان تخريب ان شد. هفت سال بعد، اين ديوار هنوز وجود دارد و ساخت ان همچنان ادامه دارد. از هشتصد کيلومتر ديوار پيش بيني شده ، فقط دو سوم از مسير ان تا کنون به پايان رسيده است.

دومين ديوار ناشي از ميراث به جامانده از جنگ سرد است که بين دو کره بنا شده است. منطقه غيرنظامي شده ميان دو کره اخرين اثر از جنگ سرد به شمار مي رود. اين منطقه در سال هزار و نهصد و پنجاه و سه در مدار سي و هشت درجه در اواخر جنگ کره ايجاد شد تا کره شمالي و کره جنوبي را به مدت سه سال از هم جدا سازد اما در حقيقت اين منطقه بسته و تحت نظر، هرگز منطقه اي صلح اميز نبوده است. در امتداد مرز دويست و چهل کيلومتري دو کشور، هفتصد هزار سرباز کره شمالي و چهارصد و ده هزار سرباز کره جنوبي مدام درحال گشت زني هستند. اين به نمايشي براي بسياري از گردشگران اهل کره جنوبي تبديل شده است که مدام به ان منطقه سر مي زنند تا با دوربين ان سوي مرز يعني بسته ترين کشور جهان را مشاهده کنند. از تابستان گذشته و پيشنهاد ديکتاتور کره شمالي براي از سرگرفتن سفرهاي توريستي بين دو کشور، روابط دو کشور به گرم شدن گرايش پيدا کرده است.

ديوار اقتصادي در مرز ميان امريکا و مکزيک از ديگر ديوارهاي شرم اور جهان به شمار مي رود. هر چند مرز مشترک ميان امريکا و مکزيک سه هزار و صد و شصت و نه کيلومتر درازا دارد و چهار ايالت امريکا را پوشش مي دهد اما ديوار حائل ميان دو کشور فقط نهصد کيلومتر است. جرج دبليو بوش رئيس جمهور پيشين امريکا براي مبارزه با مهاجرت غيرقانوني و قاچاق مواد مخدر پيشنهاد ساخت اين ديوار را داد. هر چند از سه سال پيش اين ديوار از قاچاق مواد مخدر به امريکا به طور قابل توجهي کاسته است اما اين قاچاق به کلي پايان نيافته است. مهاجران غيرقانوني مکزيکي نيز همچنان در ارزوي تحقق روياي امريکايي خود از مرز مي گذرند. اما مشکلات عمده اي در انتظار انان است که عبارتند از گرماي سوزان صحرا ، درياچه ريو گرانده، تيربار مرزبانان يا مبارزات شبه نظاميان نژاد پرست امريکايي که با مهاجرت غيرقانوني به ستيز برخاسته اند. در سال دوهزارو نه از مرگ بيش از سيصد و هفتاد و هشت نفر در اين مرز گزارش رسيده است.

ديگر ديوار شرم اور از ديد روزنامه لوفيگارو ديواري است که در نيکوزيا مرکز قبرس کشيده شد و اين شهر را به دو بخش ترک نشين و يوناني نشين تقسيم مي کند. هزاران تن از سکنه اين شهر از سال 1974 با چنين وضع عجيب و غريبي مواجه شده اند. در شمال "خط سبز" جمهوري ترکهاي قبرس واقع است که فقط ترکيه ان را به رسميت مي شناسد و در جنوب ان جمهوري قبرس قرار دارد که به عضويت اتحاديه اروپا نيز درامده است.

"خط سبز" به طول يکصد و هشتاد کيلومتر از سيم خاردار و ساختمانهاي قديمي و بشکه هاي کهنه تشکيل شدهع است. اين منطقه غيرنظامي تحت نظارت سازمان ملل قرار دارد و سربازان يوناني و ترک در برابر ان رو در قرار گرفته اند. از سال دوهزار و سه چندين گذرگاه در اين خط ايجاد شده و ده هزار نفر روزانه از ان "مرز" عبور مي کنند تا سرکار خود بروند.

سئوتا در افريقا ديگر ديوار شرم اور توصيف شده است. ديواري به ارتفاع سه و نيم متر و طول نه کيلومتر اطراف اين منطقه اروپايي در افريقا ايجاد شده و بيست و يک تفنگدار روي ان مستقر هستند درحالي که نيروهاي گارد اسپانيايي مدام اطراف ان گشتزني مي کنند. اين دروازه ورودي اتحاديه اروپا براي هزارن مهاجر افريقايي به شمار مي رود. اين ديوار نماد شکاف عظيم ميان اروپا و کشورهاي فقير جنوب اين قاره يعني افريقا است. منطقه سئوتا به مساحت بيست کيلومتر مربع به اسپانيا تعلق دارد و در شمال غربي مغرب واقع است.

دولت اسپانيا مرکزي براي نگهداري چهارصد و پنجاه و دو مهاجر غيرقانوني در سئوتا ايجاد کرده است درحالي که مغربي ها و الجزايريها هنگام بازداشت به کشورشان بازگردانده مي شوند، مهاجران سوماليايي ، ساحل عاجي ،کنگويي و نيجري در اين اقامتگاه نگهداري مي شوند.

خطوط صلح بلفاست يا ديوار حائل اخرين نمونه از ديوارهاي شرم جهان هستند.

هشتاد و هشت ديوار شهر بلفاست در ايرلند شمالي را به چند بخش تقسيم کرده اند. اين ديوارها در غرب شهر به مرور زمان پس از بروز نخستين خشونتها ميان پروتستانها و کاتوليکها در سال 1969 ساخته شده اند.اين ديوارها با هدف جلوگيري از رويارويي دو گروه بنا شدند.