افسردگي در دنیای ورزش

در پي خودکشي رابرت انکا، دروازه بان تيم ملي فوتبال آلمان، توجه به تنش هاي رواني ورزش حرفه اي و ضرورت رعايت بهداشت رواني ورزشکاران حرفه اي، مجددا مورد بررسي قرار گرفته است.
به گزارش واحد مرکزي خبر از لندن، شبکه يک تلويزيون انگليس اخيرا در برنامه مستندي، به بررسي تنش هاي رواني و افسردگي در ميان ورزشکاران حرفه اي پرداخت.
تنش رواني ورزش حرفه اي، فشار مسابقات و شهرتي که زندگي عادي ورزشکاران حرفه اي را متاثر مي سازد، اين قبيل ورزشکاران را با اختلالات رواني مواجه مي کند. بدن و ذهن ورزشکاران حرفه اي، هميشه بايد آماده باشد و چنين امري، نيازمند سلامت جسمي و رواني ورزشکاران است.
پروفسور کري کوپر، متخصص تنش رواني در دانشگاه لانکستر درباره فشارهاي رواني بر ورزشکاران مي گويد فشارهاي رواني بر ورزشکاران وارد مي شود. طيف وسيعي از توقعات فراوان هواداران و کشور، فشارهاي رواني که رسانه ها وارد مي کنند، روابط تنش زاي خوب يا بد ورزشکار با مربي، اين موضوع که قدر ورزشکار دانسته مي شود يا نمي شود، توقعات تيم از بازيکن، توقع اين که ورزشکار در حد و اندازه ديگر بازيکنان تيم ظاهر شود، فشار رواني وحشتناکي بر ورزشکاران وارد مي کند.
مارکوس ترسکوثيک، عضو پيشين تيم ملي کريکت انگليس که در سال 2005 با تيمش قهرمان شد مي گويد : فشار رواني روز به روز افزايش مي يابد و پس از چند روز يا يک هفته، به انفجار در درون فرد منجر مي شود. مردم ورزشکاران را انسان هايي مافوق بشر و استثنايي محسوب مي کنند. افراد خوش اقبالي که درامد هنگفت دارند اما اين موضوع نمي تواند مانع بيماري رواني ورزشکاران شود. ورزشکاران هم دچار اختلال رواني مي شوند و پول هم نمي تواند کاري صورت دهد.
اختلالات رواني همچون افسردگي، همه افراد را مبتلا مي سازد و درمان سريع و مشابهي براي همه مبتلايان موجود نيست اما افسردگي ورزشکاران، با همدردي آحاد جامعه، روبرو نمي شود و تصور عمومي اين است که ورزشکاران، فوق العاده قوي اند و بايد قوي بمانند.
جان کايروان، عضو تيم ملي راگبي زلاندنو که با تيمش در سال 1987 قهرمان جهان شد، درباره آثار افسردگي مي گويد تنش هاي رواني به گونه اي شد که واقعا فکر کردم دارم ديوانه مي شوم. زماني که ورزشکار دچار افسردگي مي شود، همه زندگي اش به هم مي ريزد اما باشگاه و هواداران، توقع دارند و بدين ترتيب، ورزشکار، نگران تر
مي شود. شب ها ديگر نمي توان خوابيد، خوب غذا خورد، بر امور روزمره تمرکز کرد و وقتي همه اين ها با هم جمع شود، توفاني دروني پديدار مي شود.
روني اوسيلوان، قهرمان سه دوره از مسابقات جهاني در اسنوکر، در سال 2006 ميلادي و در جريان مسابقات قهرماني انگليس که دچار افسردگي شد و مسابقه را نيمه تمام رها کرد مي گويد زماني که نشسته بودم، با خودم فکر مي کردم که ديگر نمي توانم توپ ها را بزنم. نمي توانم به مسابقه ادامه دهم. وقتي که نتونستم توپ را خوب بزنم، احساس کردم ديگر نمي توانم ادامه دهم.
آمار نشان مي دهد يک چهارم انسان ها، در زمان هايي از عمرشان، به افسردگي مبتلا مي شوند اما شمار اندکي، در پي درمان اند زيرا 92 درصد از افسردگان، تصور مي کنند اگر بپذيرند که افسرده اند و در اين باره سخن بگويند، شغل و اعتبارشان را از دست مي دهند.
افراد سالم معتقدند افسردگي، بيماري نيست و افراد افسرده، تمارض مي کنند. نود درصد افراد افسرده، احساس کرده اند که جامعه در حقشان، تبعيض مرتکب شده است. ده سال پيش، زماني که استون کالي مور، فوتباليست تيم استون ويلا، دچار افسردگي شد و باشگاه را رها کرد، جان گرگوري، مربي تيم، بي توجه به افسردگي بازيکنش گفت به نظر من بازيکني که 29 سال سن دارد و سه ماه از قراردادش باقي مانده است، نبايد تيم را رها کند زيرا پيامدهايش اين خواهد بود که اخراج مي شود و نخواهد توانست هزينه زندگي سه فرزندش را بدهد و اقساط وام بانکي اش به عقب خواهد افتاد. بازي نکردن به بهانه هايي همچون خستگي روحي و افسردگي، قابل قبول نيست.
افسردگي، بيماري همه مردم است و همه در برابر بيماري هاي رواني همچون افسردگي، آسيب پذيرند و و رزش، مي تواند بروز و شدت اين قبيل بيماري ها را افزايش دهد. آمادگي دائمي براي مسابقات، تحمل فشار شديد تمرينات، تنش رواني رقابت با اعضاي تيم خودي و رقيب، توقعات فراوان، احتمال آشکار شدن زندگي خصوصي به علت شهرت فراوان، کنفرانس ها و مصاحبه هاي رسانه اي زياد، در معرض پرسش بودن دائمي که چرا در مسابقه، آن کار را کرده يا نکرده، تنش رواني فوق العاده اي را بر ورزشکاران حرفه اي تحميل مي کند. افسردگي، ريشه خانوادگي دارد و افرادي که يکي از اعضاي خانواده شان دچار افسردگي شده باشد، بيشتر به اين اختلال مبتلا مي شوند.
در سال 2005 ، جان کايروان، عضو تيم ملي کريکت انگليس و از محبوب ترين ورزشکاران اين کشور، اردوي تيم ملي را در هند نيمه تمام رها کرد و به علت افسردگي، به وطنش بازگشت.
در اواخر آن سال، وي مجددا دچار حمله بيماري افسردگي شد و براي هميشه، ورزش حرفه اي را کنار گذاشت. وي مي گويد يک زمان هايي فکر مي کردم به خودم آسيب بزنم تا ديگران متوجه بيماري ام بشوند زيرا اگر پايتان بشکند، بدنتان زخمي شود، مردم مي بينند اما اگر يک مشکل روحي داشت باشيد، نمي توانيد به مردم نشان دهيد که شما به کمک نيازمنديد.
پاول گاسگوئين، فوتباليست مشهور انگليسي، از نوجواني به شهرت رسيد و فشار رواني بيش از حد، وي را به افسردگي، اعتياد به الکل و مختل شدن زندگي عادي کشاند به گونه اي که وي در خيابان ها مي خوابيد و ناچار به آسايشگاه رواني منتقل شد. فرانک برونو، قهرمان پيشين مشت زني جهان در سنگين وزن نيز که به علت افسردگي، زندگي خانوادگي اش از هم پاشيد، براي درمان افسردگي، در آسايشگاه رواني بستري شد. وي مي گويد غليان دائمي احساسات و جوشش تنش رواني، ورزشکار را آزار مي دهد. انسان يک مرتبه برافروخته مي شود، به سرعت کارش به جروبحث
مي کشد، پرخاشگر مي شود اما حالش مدام در حال تغيير است.
سرينا ويليامز آمريکايي، از بهترين تنيسورهاي جهان نيز به علت يک عامل خارجي، يعني مرگ خواهرش، مدت ها دچار افسردگي شد و از ميادين دور ماند. افسردگي فرانک برونو، مشت زن انگليسي، همچون بسياري از ورزشکاران حرفه اي، پس از پايان دوران قهرماني اش آغاز شد. در زمان بازي هاي حرفه اي، ورزشکار درگير جلسات متعدد تمرين، مسابقه، مصاحبه، مراسم و جشن هاي گوناگون است اما پس از بازنشستگي، احساس بلاتکليفي، سردرگمي و بيکاري، تنش رواني ورزشکار را افزايش مي دهد. براي رهايي از افسردگي، شماري از ورزشکاران به مواد مخدر، تعدادي به نوشيدن مشروب الکلي و بعضي نيز به خودکشي مي پردازند.
رابرت انکا، دروازه بان تيم ملي فوتبال آلمان که شهرت فراواني داشت، پس از مرگ پسر دو ساله اش که به بيماري نادر قلب مبتلا بود، دچار افسردگي شد. براي اين که دختر خوانده اش، بيماري وي را نبيند، او را از رابرت دور کردند و همين موضوع موجب افسردگي شديد وي شد و در نهايت، او با خودکشي، ملت و کشورش را هم از دست داد.
خودکشي، مهم ترين علت مرگ مردان 15 تا 34 ساله انگليسي است و هر هفته، 30 مرد جوان انگليسي، با خودکشي، جان مي دهند که ورزشکاران نيز در ميان آنانند. خودکشي ورزشکاران انگليسي، همه انواع ورزش را در بر مي گيرد مثلا جاستين فشنيو، فوتباليست بود؛ ديويد بيراستو، کريکت باز بود و دارن ساترلند، دارنده برنده برنز المپيک چين در رشته مشت زني بود. کارشناسان بهداشت رواني مي گويند مردان ورزشکار بايد فشار و تنش رواني فراواني را متحمل شوند که در بعض از موارد، به اختلال رواني و خودکشي آنان مي انجامد زيرا از يک طرف بايد خود را براي مسابقات آماده سازند، از طرف ديگر از آن جايي که مردم تصور مي کنند که مرد، آن هم ورزشکار، دچار افسردگي نمي شود، مردان ورزشکار تلاش مي کنند خود را هميشه سرحال نشان دهند و دوست ندارند براي درمان افسردگي، به روان شناس يا روان پزشک مراجعه کنند يا با اعضاي خانوده شان، در اين باره مشورت کنند.
ورزشکاران، در معرض فشارها و تنش هاي رواني متعددي قرار دارند اما همه اين فشارها و تنش ها، بيماري زا نيست. پروفسور کري کوپر، متخصص تنش رواني در دانشگاه لانکستر انگليس در اين باره مي گويد بين فشار رواني و تنش رواني، فرق اساسي است. فشار رواني، موجب تحرک بيشتر و افزايش انگيزه ورزشکار مي شود و ورزشکاران، آن را دوست دارند.
ورزشکاران از فشار رواني لذت مي برند زيرا قدرت رقابت را بالا مي برد و تحرک ورزشکار را افزايش مي دهد اما در تنش رواني، اين گونه نيست. تنش رواني به اشکال گوناگون ظاهر مي شود و تحرک را از انسان مي گيرد. تنش رواني به صورت بيماري هاي رواني، افسردگي، اضطراب و حتي مشکلات جسمي از قبيل اختلال در عملکرد دستگاه گوارش و يا دفع، بي خوابي در شب ها، نوشيدن مشروب الکلي، مصرف مواد مخدر و اشکال ديگر ظاهر مي شود. به ويژه درباره ورزشکاران، بايد مراقب بود تا فشار رواني، به تنش رواني و سپس افسردگي منجر نشود.
نيل لنون، عضو تيم ايرلند شمالي و باشگاه سلتيک نيز که دچار افسردگي مزمن شده است مي گويد فشار رواني تمرين و مسابقه، يک موضوع و افسردگي، موضوعي ديگر است. افسردگي، يک بيماري است. من زماني که دچار افسردگي شدم، آرام و قرار نداشتم . نمي دانستم که مشکلم چيست اما مي دانستم حالم عادي نيست.
وضعيت در ده سال اخير، رو به بهبود است و همدردي با مبتلايان به افسردگي، چه در بين ورزشکاران حرفه اي و ديگر انسان ها، افزايش مي يابد. علاوه بر افزايش آگاهي هاي مردم و ورزشکاران درباره افسردگي و ديگر بيماري هاي رواني، تعدادي از ورزشکاران، درمانگاه هايي براي دروان ورزشکاران افسرده تاسيس کرده اند. کارشناسان بهداشت رواني معتقدند اگر افراد مشهوري همچون هنرمندان و ورزشکاراني که به اختلالات رواني مبتلا مي شوند، آشکارا درباره بيماري شان سخن بگويند و براي درمان پيشقدم شوند، زمينه بهتري براي درمان افراد مبتلا فراهم خواهد شد.