همشهری آنلاین: غالبا والدین احساس نگرانی و بلاتکلیفی خاصی را می‌شناسند که با اعتیاد ارتباط دارد.
آنها شاید همین چند سال قبل اصلا درباره این مسئله فکر نمی‌کردند زیرا فکر می‌کردند که فرزند آنها هرگز در خطر اعتیاد نیست ولی امروز تصور دیگری دارند زیرا آنها متوجه شده‌اند که همه در خطر هستند مگر اینکه قبلا پیشگیری‌های لازم را کرده باشند. در این راه 2تفکر ریشه‌ای وجود دارد:
1 - این کاملا بی‌نتیجه است که مسئولین فقط مانع تولید و عرضه مواد مخدر شوند زیرا این مسئله به مرور زمان غیرممکن می‌شود بلکه باید بیشتر تلاش در جهت ممانعت از به وجودآمدن و پیشرفت اعتیاد باشد؛ یعنی قدم اول مبارزه با مواد مخدر نیست بلکه هدف پیشگیری از به وجود آمدن اعتیاد است.
2 - بهترین روش برای جلوگیری از اعتیاد معالجه آن نیست بلکه پیشگیری از به وجود آمدن آن است. طی سالیان گذشته متخصصین به این نتیجه رسیده‌اند که یک برنامه صحیح پیگیری از اعتیاد خیلی زودتر از آن چیزی که قبلا تصور می‌کردند باید آغاز شود، بنابراین آن‌قدر که پیشگیری از ایجاد اعتیاد اهمیت دارد معالجه آن از اهمیت برخوردار نیست، البته یک نسخه 100درصدی برای مبارزه با اعتیاد وجود ندارد ولی سعی ما بر آن است که تا جای ممکن راهی منطقی و عملی برای پیشگیری از اعتیاد را ذکر می‌کنیم و در پایان از علائم خطری که نشانه اعتیاد است نام می‌بریم.
تقریبا 30سال پیش گروهی از دانشمندان در آمریکا تحقیقات درازمدتی را آغاز کردند. در این تحقیقات 100کودک از طبقات مختلف جامعه انتخاب شدند که از زمان تولد به مدت 20تا30سال طبق جدول و در زمان‌های مشخصی مورد معاینه جسمی و روانی و همچنین بررسی چگونگی پیشرفت اجتماعی قرار می‌گرفتند.
در این فاصله کودکان تبدیل به بزرگسالان شده‌اند و محققان هم در این دوران مقدار زیادی اطلاعات به‌دست آورده‌اند. این تحقیقات درازمدت نشان می‌دهد که انسان‌ها در شرایط بخصوص، واکنش‌های متفاوتی از خود نشان می‌دهند.
نتیجه این تحقیقات این است که احتمال گرایش به اعتیاد یا عدم گرایش انسان‌ها به مواد مخدر بستگی نسبی با چگونگی شرایط زندگی آنها در دوران کودکی دارد. شرایط این دوران نشان‌دهنده خط‌مشی کودک در بزرگسالی است؛ خصوصا در مراحل تصمیم گیرنده‌ای، نظیر زمان ورود به مهدکودک یا مدرسه و چگونگی گذران دوران بلوغ.
تمام تحقیقات درازمدتی که تاکنون در دنیا انجام شده نتایجی مشابه داشته و آن این است که کودکانی که در دوران کودکی از سلامت روحی و جسمی برخوردارند و زندگی رضایتبخشی دارند کمتر در خطر اعتیاد هستند و برعکس کودکانی که از این شرایط برخوردار نیستند علائم واضحی نشان می‌دهند که احتمال گرایش آنها به اعتیاد را در آینده به خوبی نشان می‌دهد.
امروزه محققان می‌توانند با اطمینان بگویند: کودکی که در زندگی‌اش تعادل وجود دارد و از نظر جسمی و روانی زندگی رضایتبخشی دارد شخصیت مستحکمی می‌یابد و مشکلات را بهتر تحمل می‌کند و دارای اعتماد به نفس قوی است، این کودکان نیازی برای روی‌آوردن به مواد مخدر در خود نمی‌یابند.
براساس همین آگاهی‌ها یک برنامه هقفت قدمی برای پیشگیری صحیح از اعتیاد کودکان و نوجوانان برای والدین و مربیان پیشنهاد می‌کنیم.
7 پیشنهاد در جهت پیشگیری از اعتیاد
1 - کودکان نیاز به امنیت روانی دارند.
2 - کودکان به تشویق و تأیید نیاز دارند.
3 - کودکان نیاز به بازی آزاد دارند و عادت‌های خوشایند.
4 - کودکان به الگوهای واقعی نیاز دارند.
5 - کودکان نیاز به تحرک و تغذیه صحیح دارند.
6 - کودکان نیاز به دوست و همراه دارند و محیطی که نیازهای آنها را بفهمد.
7 - کودکان نیاز به تخیلات و هدف دارند.
با رعایت این هفت نکته می‌توانیم راهی را انتخاب کنیم که فرزندمان را از اعتیاد محافظت کنیم.
