تعرفه خودرو و تولید ملی

زمانی که اولین زمزمه های شروع یک بحران اقتصادی فراگیر از غرب به گوش رسید ، جدی گرفته نشد و تصور بر این بود که ترکش های آن نخواهد توانست در محیط های دورتر از وقوع آن ، اثر قابل توجه داشته باشد . اما اکنون که از شروع بحران مدتی سپری شده ، در یافته ایم که در بحران های اقتصادی این گونه ، منطقه و یا کشور امنی به دلیل پیوستگی اقتصاد جهانی وجود ندارد و امواج بحران هایی از این دست ، دیر یا زود به همه مناطق و کشور ها می رسد .

اما آنچه می تواند در حوزه اقتصاد باعث یادگیری ما شود ، نوع برخورد با این بحران ، در کشورهای مختلف جهان است . ما دریافتیم تمام کشورهایی که تولید ملی دارند ، در چارچوب برنامه هایی ویژه و با تمام توان از آن حمایت و حفاظت کرده اند ، از کمک های مالی گسترده و تزریق نقدینگی به صنعت و تولید گرفته تا وضع قوانین و تعرفه های با مفهوم خاص دوره بحران .

از دیگر روش ها ی بسیار مهم برای جلوگیری از خسارت های گسترده بحران اقتصادی ، جلوگیری از گسترش بیکاری و حفظ بازار داخلی است . یعنی هدف گذاری و سپس برنامه ای برای تحقق اهداف . اما به راستی برنامه ما برای حفظ تولید داخل چیست ؟ آیا تولید کننده داخلی از این برنامه مطلع است ؟ آیا اساساً برنامه حمایتی و حفاظتی برای حفظ اشتغال و بازار داخلی وجود دارد ؟ به ویژه در مورد صنایعی چون صنعت خودرو ، که در دوره بحران تولید بیشتر را تجربه کرد ، از این پتانسیل مهم و اساسی چگونه حمایت خواهد شد ؟ آیا در این وضعیت اقتصاد که همه کشور ها با تمام توان سعی می کنند از تولید ملی دفاع کنند ، ما باید به دنبال کاهش تعرفه ورود خودرو باشیم ؟! حتی نجوا در محیطی دربسته برای کاهش تعرفه ، نابخشودنی است . ورود یک خودرو از خارج ، یعنی ارمغان نا مبارک بیکاری برای مردم کشورمان ، باز کردن درهای ورود کالاهای خوب و بد ، یعنی نوید بسته شدن کارخانه های ایرانی . واقعاً چه کسی حاضر است در چنین موقعیتی از اقتصاد جهان و کشورمان به بهانه ارتقاء کیفیت و ایجاد رقابت ، کلامی بگوید و نوشته ای بنویسد و پای سندی را امضاء کند که منجر به از دست دادن بازاری شود که می تواند برای فرزندان این آب و خاک ، بیکاری به ارمغان بیاورد . قبلاً هم اشاره شده ما نباید کشورمان را جولانگاه کالاهایی کنیم که ورود هر کدام از آن ها باعث بسته شدن یک واحد تولیدی و بیکاری تعدادی هم وطن شود . چرا و چگونه کالاهای بی کیفیت چینی می توانند به راحتی وارد بازار ما شوند ؟ ! و بگویم برای حمایت از مصرف کننده داخلی به دنبال ارتقاء کیفیت هستیم !

اخیراً بحث هایی مطرح شده که تعرفه ورود خودرو کاهش یابد . ما که نه عضو WTO هستیم و نه پیمان منطقه ای را در این خصوص امضاء کرده ایم ، چرا باید این کار را انجام دهیم ، آن هم در شرایطی که کشور ها و شرکت های تولیدی شدیداً به دنبال فروش خودروهای بادکرده خود هستند ، آیا این آبی نخواهد بود که به آسیاب غیر بریزد ؟!

حفظ بازار ، اشتغال و واحدهای تولیدی کشور بالاخره منافع ملی باید اصلی ترین شاخص های ما در تعیین تعرفه باشد . برای باز کردن بازار به روی کالاهای خارجی به ویژه از نوع چینی آن فرصت زیاد است !! تولید داخلی را در یابیم که راه نجات اقتصاد هر کشوری از بحران محسوب می شود . افزایش تعرفه خودروهای پر مصرف هیچ اشکالی ندارد ولی برای کاهش تعرفه ورود خودروهایی که رقیب داخلی دارند و یا خودروهای دیزلی ، قطعاً زمان مناسبی نیست . آیا فراموش کرده ایم که شرکت های خودروسازی و قطعه سازی کشور با یک تغییر بزرگ آن هم حذف یارانه ها در سال آینده مواجه هستند ! در چنین شرایطی کاهش تعرفه ورود خودرو ، خود می تواند ضربه مهلکی به صنعت خودرو و قطعه سازی کشور وارد سازد و رشد در تنها صنعت کشور را نیز ، چون صنایع دیگر کشور متوقف کند ، تا واردکنندگان و دلالان فرصتی دیگر بیابند و تولید و اشتغال در عرصه ملی صدمه ببیند . این در حالی است که جناب آقای مهندس هاشمی ریاست محترم کمیسیون صنایع و معادن مجلس ، با تدبیر ، درایت و هوشمندی اعلام کرده بودند که نه تنها باید کاهش تعرفه ورود خودرو را در سال آینده فراموش کرد ، بلکه برای حفظ صنعت خودروی کشور و اشتغال وابسته به آن باید تعرفه را افزایش داد . صنعت خودرو و قطعه سازی ، از تزریق منابع مالی ، تسهیلات بانکی و کمک های دیگر که همه کشورهای دنیا به انجام آن مبادرت کرده اند نا امید شده است ، ولی چرا دیگر باید سنگ به لوکوموتیو در حرکت صنعت خودرو پرتاب کرد !؟ از کمک در دوره بحران خبری نشد ، ضربه چرا ؟

از طلا گشتن پشیمان گشته ایم مرحمت فرموده ما را مس کنید