صنعت خودروی کشور در آستانه تحولی عظیم است

به گزارش خبرخودرو ، عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی در خصوص چالش های قطعی و فرصت های احتمالی صنعت خودرو پس از پیوستن ایران به سازمان تجارت جهانی اظهار داشت: در فصل چهارم سند استراتژی توسعه صنعتی خودرو و چشم انداز این صنعت در افق 1404 بحث پیوستن صنعت خودرو به سازمان تجارت جهانی وجود دارد و این در صورتی است که ابتدا باید زمینه هایی را برای از بین بردن مشکلات، چالش ها و مسائل گریبان گیر این صنعت فراهم و سپس از آنها را از بین برده و در فضایی قرار گرفت که بتوان بحث رقابتی و سهم از بازارهای جهانی را در دستور کار خود قرار داد.

سیدشریف حسینی عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس در ادامه گفت و گو با خبرنگار خبرخودرو افزود: اولین و مهمترین موضوع در این مورد الزام اصلاحات ساختاری در صنعت خودرو و اقتصاد کلان کشور با وضعیت موجود و موضوع بعدی وجود یکسری راهکارها و شرایط در بحث پیوستن به بازارهای تجارت جهانی است. به طور کلی اعضای WTO بعد از پذیرش درخواست هر کشوری مدت زمان طولانی را جهت فراهم کردن و بررسی آن شرایط، الزامات و قوانینی که در دستور کار خود دارند صرف و پس از این مدت مجدداً جهت عضویت آن کشور برنامه ریزی می کنند.

وی در ادامه خاطرنشان کرد: با وضعیت موجود در کشور و میزان بالای تعرفه واردات خودروهای خارجی این تصور وجود دارد که رقابت در بازارهای داخلی نیز با مشکل مواجه است، هر چند که با تولید و فروش خودروهای داخلی در برخی از کشورها سهم اندکی در سطح بازار جهانی را داریم ولی دستیابی به جایگاه نخست منطقه در دستور کار همین استراتژی مورد نظر قرار دارد. البته هدف صنعت خودرو رتبه پنجم آسیا و رتبه یازدهم در جهان است که برای دستیابی به این اهداف استراتژی هایی تعریف شده است و اینکه در حال حاضر خودروسازی کشور در کجا قرار دارد و تا چه حد به این استراتژی ها دست پیدا کرده است باید مورد بررسی قرار بگیرد.

سیدشریف حسینی چالش های پیش روی پیوستن به سازمان تجارت جهانی در صنعت خودرو را بسیار زیاد دانست و گفت: در حقیقت ورود به بازارهای جهانی با وضعیت موجود باعث می شود علاوه بر اینکه خودروسازی ما سهمی از این بازارها نداشته باشد در داخل نیز رقابت با محصولات و خودروهای خارجی با مشکل مواجه شود. یکی از مواردی که می تواند به صنعت خودروسازی داخلی کمک و شرایطی را فراهم کند که این صنعت سهمی را دربازارهای جهانی داشته باشد، ادغام شرکت های بزرگ خودروسازی موجود در کشور است. اگر بحث ادغام به خوبی صورت بگیرد و دغدغه های موجود خودروسازی ها جمع و یکجا در یک برند ملی بر اساس یک برنامه مدون و برای یک هدف بشود، می توان آمادگی حضور برای پیوستن به بازارهای جهانی را اعلام نمود. به طور کلی در این شرایط یک حمایت کلی و همه جانبه از یک تولید کننده داخلی با یک نشان صورت می گیرد در غیر این صورت ورود هریک از خودروسازان داخلی به تنهایی دراین قضیه باعث ایجاد مشکلات عدیده ای برای آنها می شود.

وی در ادامه تصریح کرد: صنعت خودروی کشور در آستانه یک تحول بسیار بزرگ قرار گرفته و تطبیق با این شرایط از اقدامات ضروری به شمار می رود. برندهای معروف و موفق خودروسازی که در حال حاضر مشغول فعالیت هستند الزاماٌ نمی توانند همیشه موفق باشند. هنگامی که این خودروسازی های بزرگ که سهم زیادی را نیز از بازارهای جهانی به خود اختصاص داده اند طبق استراتژی تعرف شده خود آنها یعنی حفظ و توسعه استراتژی مقطعی وجود در بازارهای جهانی حرکت می کنند، مطمئناً تولیدکنندگان کوچک نیز از این قاعده مستثنی نیستند. در نهایت باید با حداقل کردن مشکلات و معضلات صنعت خودروی کشور، واردات خودرو، ایجاد بازار رقابتی میان خودروهای داخلی و خارجی، افزایش کیفیت، وحدت مدیریت، مدیریت های بروز و مواردی از این قبیل خود را برای ورود به بازارهای جهانی و داشتن سهمی از صنعت خودروی دنیا آماده کرد.

وی پیش بینی خود را از تفاوت های صنعت خودروی کشور قبل و بعد از پیوستن به WTO این طور عنوان کرد: قطعاً با عضویت ایران در سازمان تجارت جهانی در کوتاه مدت شاهد اتفاقی نخواهیم بود ولی دو حالت در خصوص رویدادهای بلند مدت آن وجود دارد یکی با اقدامات اساسی چالش ها و معضلات ورود به این عرصه از بین برود و زمینه رقابتی برای خودروسازی داخلی ایجاد تا در آن حالت صنعت خودرو بتواند در رقابت جهانی حرکت و سهمی از آن داشته باشد و دوم اینکه صنعت خودروی ما آماده ورود به این عرصه نیست و در واقع کاری که به نفع خودروسازی داخلی نباشد، صورت بگیرد در نتیجه مشکلات عدیده بعدی و نابودی صنعت خودروسازی کشور را در مواجه با بازار بزرگ و رقابتی شاهد خواهیم بود. در خصوص ورود به WTO حالت اول برای خودروسازی داخلی در نتیجه یک درایت، تامل، کار تخصصی و کارشناسی بوجود خواهد آمد.