جان سخت‌ترین دانشمندان جهان

نشریه گاردین در گزارشی شگفت انگیز لیستی از دانشمندان جهان را كه به دلایل مختلف آزمایشهای ترسناك یا دردآوری را بر روی خود اجرا كرده بودند، منتشر كرده و از آنها به عنوان شجاع ترین و جان سخت ترین دانشمندان جهان یاد كرده است.

به گزارش مهر، در نوامبر سال 1908، "هنری هد" از پزشكان بیمارستان لندن مقاله علمی را با عنوان "تجربه ای انسانی در زمینه عصبها" در نشریه Brain منتشر كرد و در آن احساسی را كه در زمان قطع شدن عصبهای پیرامونی در انسان به وجود می آید را تشریح كرد؛ نكته درد آور در این مقاله این است كه وی برای جمع آوری اطلاعات دست خود را جراحی كرده بود.

در دنیای علم، داستانهای مشابه زیادی وجود دارند و تنها افرادی كه به خاطر كمبود داوطلب یا گزینه جایگزین خود را موضوع آزمایش هایشان قرار داده اند قهرمان این داستانها نیستند، زیرا موارد بسیاری وجود دارند كه با وجود در اختیار داشتن گزینه های متعدد، افراد برای نمایش قدرت خود را در معرض آزمایشهای علمی وحشتناكی قرار داده اند.

نشریه گاردین در حال جمع آوری لیستی كامل از مقاوم ترین و شجاع ترین و گاه جان سخت ترین دانشمندان زن و مرد را منتشر كرده است. در این لیست نمونه هایی از دانشمندان متهور، قدرتمند و الهام بخش دیده می شوند اما در برخی از مواقع، آزمایشهای انجام شده پا را از مرز منطق و عقل فراتر گذاشته اند.

هنری هد: پزشك بیمارستان لندن كه بازوی خود را به منظور كشف تغییر احساس در زمان قطع شدن اعصاب پیرامونی و رها كردن آنها برای بهبود پیدا كردن، بازوی خود را تحت عمل جراحی قرار داد.

گودرون فلوژر: خانم كوهنورد اطریشی كه به منظور مطالعه بر روی گرگها همواره در تعقیب و ردیابی آنها بود. طی یكی از سفرها وی در حالی دیده شده بود كه در نزدیكی گله ای از گرگها، برای نزدیك تر آوردن آنها بر روی زمین دراز كشیده بود و خود را طعمه قرار داده بود.

الیزی ویدوسون: بیوشیمیدان كالج امپریال لندن به همراه همكارش "رابرت مك كین" به منظور بررسی آثار محدود كردن كالری بر روی سلامت بدن، رژیم غذایی شدیدی را برای مدتی طولانی بر روی خود اجرا كرد. وی از نتیجه مطالعات خود توصیه های حیاتی را برای كمك به افرادی كه در كمپهای نازی برای مدتی طولانی در گرسنگی شدید قرار داشته و دچار سو تغذیه شده بودند، به دولت بریتانیا عرضه كرد.

مایك استرود: دانشمند بریتانیایی در بیمارستان عمومی ساوت هامپتون كه در زمینه مقاومت انسان و محیطهای دشوار تخصص دارد. وی در چندین سفر اكتشافی قطبی حضور داشته كه طی یكی از این سفرها عمل نمونه برداری از بافت ماهیچه پای خود را بدون استفاده از مواد بی حس كننده انجام داد.

لئونید روگوزوف: پزشك روسی كه در سال 1960 در ایستگاه تحقیقاتی شوروی مشغول به كار بود. وی در این دوره دریافت كه مبتلا به پریتونیت شده و تصمیم گرفت آپاندیس خود را جراحی كند. خود-جراحی وی دو ساعت طول كشید و وی چهار شب پس از جراحی توانست فعالیتهای روزانه خود را از سر بگیرد.

سیسلی ویلیامز: یكی از اولین پزشكان زن بریتانیایی كه در زمینه بیماری های كودكان تخصص داشت و رژیم غذایی غنی از پروتئینی را در حین فعالیت در آفریقا خلق كرد كه جان بسیاری از انسانها را نجات داد. طی جنگ جهانی دوم و پس از سقوط مالایا وی دستگیر شده و در دو زندان مختلف در ژاپن اسیر شد، وی در این دوره نیز به فعالیتهای خود ادامه داد و با به خطر انداختن جان خود به درمان بیماران پرداخت.

جان استپ: جراح سابق نیروی هوایی آمریكا كه به واسطه یك سری آزمایشهایی كه به منظور شناسایی بالاترین سرعت و شتابی كه انسان می تواند از آن جان سالم به در ببرد، به سریعترین مرد جهان مشهور شد. وی ماجراجویی های خود را با كمك وسیله نقلیه ای انجام می داد كه به آن موتور جت وصل شده بود و نتیجه آزمایشهای وی استخوانهای شكسته، شبكیه چشم متلاشی شده و چندین آسیب بدنی جدی دیگر بود.

تیموتی لیری: روانشناس آمریكایی كه ریچارد نیكسون را خطرناكترین مرد آمریكا می دانست و به این شهرت داشت كه به بهانه انجام مطالعات علمی به شدت از داروهای روانگردان استفاده می كند.

آیزاك نیوتن: از مشهورترین دانشمند جهان كه با آزمایش بر روی بدن خود هیچ مخالفتی نداشت، در یكی از موارد وی سوزنی را در كاسه چشم خود فرو برده و آن را به پشت كره چشمش فشرد تا انحنای آن را تغییر دهد. وی نتیجه این آزمایش را مشاهده چندین دایره سفید، سیاه و رنگی گزارش كرده است.

ادوارد هریسون: شیمی دانی كه به ازای ابداع ماسك ضد گاز طی جنگ جهانی اول جان خود را از دست داد، ابداعی كه جان هزاران نفر را در جنگ نجات داد. وی برای ابداع این ماسك خود را در اتاقكهای سر بسته در معرض گازهای سمی قرار می داد و در نهایت در سن 49 سالگی جان خود را از دست داد.

لارنس پاتریك: متخصص بیومكانیك آمریكایی كه در اجرای آزمایشهای ساختگی تصادفهای انسانی تخصص داشت. وی كه از محققان دانشگاه وین استیت به شمار می رفت به بهانه یافتن روشهای ایمنی در پی اطلاعاتی درباره حوادثی بود كه انسان می توانست در برابر آنها دوام بیاورد. در یكی از آزمایشها قطعه فلزی 10 كیلوگرمی به سینه وی كوبیده شد تا اثرات مخرب كیسه های هوای درون خودروها مورد بررسی قرار گیرد. وی همچنین برای بررسی تاثیر شتاب و سرعت بالا بر بدن انسان بارها بر نقلیه های جت دار سوار شد. در آزمایشی دیگر برای درك دقیق مكانیزم خرد شدگی، وزنه ای سنگین بر روی گونه وی كوبیده شد.

آناتولی بوگروسكی: در 13 جولای 1978 این دانشمند روسی در قدرتمند ترین دستگاه شتابدهنده ذره ای شوروی سابق، دچار حادثه ای كوچك شد. به دلیل نقص در تجهیزات ایمنی یك پرتو پروتونی با سر وی برخورد كرد و وی نوری درخشانتر از هزاران خورشید را در برابر چشمانش مشاهده كرد. در حالی كه پزشكان از وی قطع امید كرده بودند، وی به شكلی عجیب زنده ماند و جدا از حمله های گاه و بی گاهی كه به او دست می دهد، گنجایش ذهنی وی دچار آسیب دیدگی نشد.

بری مارشال: پزشك استرالیایی كه یك ظرف كشت باكتری مملو از باكتری "هلیوباكتر پیلوری" را نوشید تا ثابت كند این باكتری باعث زخم معده شدید می شود، البته در نهایت موفق شد به خاطر تلاشهای فراوانش جایزه نوبل را دریافت كند.