آمنه بهرامي بعد از صدور حكم دادگاه درخصوص جنبه عمومي جرم و محروم شدن او از ديه چشمانش به راي صادره اعتراض كرد و گفت حاضر به گذشت از ديه نيست.
آمنه كه در طول هفت سال گذشته براي درمان صورت و چشمانش هزينه‌هاي زيادي را متقبل شده و هنوز روند درماني وي به پايان نرسيده روز 9 مرداد وقتي‌كه براي قصاص چشمان مجيد موحد در بيمارستان دادگستري تهران حاضر شد، اعلام كرد مجيد را مي‌بخشد. او آن روز با حضور در دادسراي جنايي نامه‌اي را امضا كرد كه از آن به رضايت كامل و بدون شرط درباره اين پرونده تعبير شده است اما آمنه نظر ديگري دارد و مي‌گويد منظورش از اعلام گذشت فقط گذشت از قصاص بود و ديه را نبخشيده است.
آمنه در اين‌باره گفت: من آن روز گفتم ديه كامل يك انسان را مي‌خواهم و پدر مجيد جواب داد يك خانه صد ميليوني دارد كه حاضر است سه دانگ آن را به من بدهد تا مجيد را ببخشم ولي من قبول نكردم و گفتم غير از ديد چشم‌هايم، ديه صورت و دستانم 200 ميليون تومان است و هر زماني كه آن را به من پرداخت كنيد رضايت مي‌دهم. وي ادامه داد: نماينده دادستان گفت ديه من صد ميليون است كه من ابراز نارضايتي كردم و گفتم قبول ندارم و ديه كامل يك انسان را مي‌خواهم.»
وي تاكيد كرد: من در روز اجراي حكم در بيمارستان گفتم از قصاص گذشتم اما ديه دستان و چشمانم را به طور كامل مي‌خواهم. روي برگه‌اي كه من امضا كرده بودم نوشته شده بود «قصاص بي‌قيد و شرط» اما منظور من از قيد و شرط دريافت نكردن دو ميليون يورو بود كه قبلا براي گذشت خواسته بودم. متأسفانه مسوولان دادسراي امور جنايي تهران از حق من دفاع نكردند و با بي‌توجهي نامه‌اي را كه من درخواست دريافت ديه داشتم به امضاي مجيد نرساندند. سرپرست دادسراي جنايي چند روز قبل در تماس با من، خواست تا به دادسراي جنايي بروم و در مورد بخشي از پرونده با يكديگر صحبت كنيم.
وي ادامه داد: با حضور در دادسراي امور جنايي، اميرآبادي عنوان كرد آمنه تو مثل دختر من هستي، من اشتباه كردم. نمي‌دانم چرا در روز اجراي حكم وقتي گفتي ديه چشمانت را مي‌خواهي يادم نبود به تو بگويم اين ديه به تو تعلق نمي‌گيرد. بهرامي گفت: مسوول دادسراي امور جنايي تهران از من خواست تا براي آنكه پرونده دچار مشكلي نشود نامه ديگري را امضا كنم و به اين ترتيب از ديه چشمانم بگذرم؛ من هم به اميرآبادي اطمينان داشتم و نامه را امضا كردم. ما منتظر زماني بوديم كه از سوي دادگاه نامه‌اي به ما ارسال شود تا بتوانيم پس از آن اعتراض كنيم اما متوجه شديم نمي‌توانم از ديه چشمانم استفاده كنم.
وي گفت: روز سه‌شنبه به دادگاه رفتم و با قاضي عزيزمحمدي- يكي از قضات صادر‌كننده حكم و رييس شعبه 71 دادگاه كيفري استان تهران- ديدار كردم كه وي عنوان كرد كاش نامه را امضا نمي‌كردي و اي كاش اعتراض مي‌كردي. آمنه خاطرنشان كرد: من به طور قطع از حقم نخواهم گذشت و بايد مجيد، ديه كامل من را بدهد.»
آمنه پيش از اينكه اعلام رضايت كند بارها بر قصاص چشمان مجيد تاكيد كرده و گفته بود به هيچ‌وجه حاضر به گذشت نيست اما به گفته خودش روز حادثه به خاطر مردم از اجراي اين حكم صرف‌نظر كرد اين در حالي بود كه مجيد علاوه بر قصاص چشم به پرداخت ديه براي ساير اعضاي بدن آمنه كه در جريان اسيدپاشي زخمي شده، نيز محكوم شده بود اما اكنون پرونده با گره‌اي پيچيده مواجه شده است.
آمنه تاكنون بارها گفته است چون نمي‌توانست نامه رضايت را ببيند متوجه نشده چه چيزي را امضا كرده است و در حالي براي گرفتن ديه چشمانش اصرار دارد كه مطابق قانون او نامه بخشيدن اين مبلغ را امضا كرده است و طبق حكمي كه قضات دادگاه كيفري استان تهران صادر كرده‌اند مجيد فقط به تحمل 10 سال زندان و پنج سال تبعيد محكوم است كه از دوران حبس نيز هفت سال آن را گذرانده است.
