| |
اصفهان فردا: خواه عابری پیاده باشی که هر روز در مسیرش از روی سی و سه پل یا پل خواجو می گذرد خواه مسافری باشی که اکنون پس از سال ها به اصفهان آمده و از این شهر گذر می کند، فرقی نمی کند در هر حالت خشکی زاینده رود روحت را آزار داده و کنج قلبت را زخمی می کند. زاینده رود که نباشد، صدای تشنگی را نه فقط از درختان پژمرده، پیکر ماهی های مرده، مادی های بی آب و بستر خشک رودخانه بلکه از صورت سی و سه پل پیر که بدون صدای پای آب، انگار رخت عزا بر تن کرده نیز می توان شنید.
حوضه آبی زاینده رود به عنوان مهم ترین منبع تامین کننده آب در استان اصفهان، در سال جاری پنجمین سال خشکسالی خود را تجربه می کند و به گفته مسئولان و مدیران آب استان اصفهان، حجم آب در سد زاینده رود بدترین وضعیت در طی چهل سال گذشته را دارد.
وقوع دوره خشکسالی در کنار عوامل دیگر نظیر موقعیت اقلیمی استان، عدم تعادل بین منابع و مصارف آب، تغییر اقلیم و همچنین عدم مدیریت یکپارچه و به هم پیوسته منابع آب پنج ریشه بحران آب استان اصفهان در سال‌های اخیر است که بی شک خشکسالی در رتبه تاثیرگذاری بالاتری نسبت به سایر عوامل قرار گرفته است زیرا وقوع دوره های خشکسالی، سایر مشکلات را تشدید می کند.
در این گزارش، به بررسی وضعیت حوضه آبی سد زاینده رود در دو سال گذشته می پردازیم و شاخص های گوناگون سد زاینده رود را با میانگین 41 ساله مقایسه می کنیم. برای بهتر دیدن نمودارهای روی آن کلیک کنید:
1)متوسط ورودی و خروجی آب از سد زاینده رود
همان گونه که در نمودار زیر مشخص است، متوسط ورودی آب به سد زاینده رود در مقایسه با میانگین چهل ساله(شاخص سبز رنگ) کاهش قابل توجهی را نشان می دهد. نقطه قابل توجه در این نمودار، برابری متوسط خروجی آب از سد با میانگین 40 ساله در سال آبی جاری است، در حالی که ورودی آب در سال آبی جاری با میانگین چهل ساله اختلاف فاحش دارد و این مساله خود گویای کاهش تدریجی حجم آب ذخیره شده در سد است که در نمودار بعدی به بررسی آن خواهیم پرداخت.
