در چادرهای اطراف کابل چه می گذرد؟

این روزها شهرکابل میزبان آوارگانی است که برای فرار از بمباران جنگنده های آمریکایی به حاشیه این شهر پناه می آورند.

این آوارگان که درمیان آنها زنان و کودکان خردسال هم دیده می شوند ، در دمای 25 درجه سانتی گراد زیر صفر در شرایط اسفباری زیر چادرها زندگی می کنند ، بیشتر آوارگان جنگی از شهرستان "سنگین" استان هلمند هستند که پس از عملیات هوایی نظامیان آمریکایی به منطقه "قرغه" در غرب کابل پناه آورده اند.

در این منطقه 650 خانوار در چادرها زندگی می کنند که البته همه آنها آوارگان جنگی نیستند.

چادر نشین های کابل به دو دسته تقسیم می شوند ، گروه اول همان آوارگان استان هلمند هستند و گروه دوم مهاجران افغانی اند که از ایران و پاکستان به کشورشان بازگشته اند.

این دو دسته به دو گروه متخاصم تبدیل شده اند و هریک دیگری را به ترفند و چاپلوسی برای دریافت کمک های انساندوستانه متهم می کنند.

آوارگان هلمند معتقدند مهاجران افغان در این منطقه فقط روزها برای تظاهر به تنگدستی و برای گرفتن زمین از دولت در چادرها به سر می برند و شب ها به خانه های خود باز می گردند.

مهاجران افغان هم می گویند چون هلمندی ها (آوارگان هلمند) درکنار جاده قرارگرفته اند زودتر از آنان کمک ها را دریافت می کنند و حق آنان همیشه پایمال می شود .

هلمندی ها هم می گویند ، مهاجران افغان با دیدن خبرنگاران رسانه ها و به محض ورود خودروهای موسسات خیریه ،‌ لباس ها و کفش های کودکانشان را در می آورند و آنها را با پاهای برهنه روی برف رها می کنند تا توجه امدادرسانان را به سمت چادرهای خود جلب کنند.

یکی از مهاجران افغان که از ایران به وطن بازگشته بود ، درگفتگو با خبرنگار واحد مرکزی خبر در حالیکه از نبود نان و لباس گرم می نالید ، ناگهان تلفن همراهش زنگ زد.

یکی دیگر از مهاجران هم در حال شکایت از وضع اسفبار و گرسنگی کودکان خود در مصاحبه با یکی از شبکه های تلویزیونی افغانستان بود که باربران دو گونی برنج سفارشی وی را جلو چادرش پیاده کردند و 20 افغانی معادل 400 تومان انعام گرفتند .

در این جدال نابرابر فقط حق کودکان فقیر و زنان بی سرپرست که توان دویدن به سمت خودروهای امداد رسان را ندارند ، پایمال می شود.