| |
سپهری که هرگز ازدواج نکرد در روزهای پایان عمرش به انزوا رفته بود تا اینکه اول اردیبهشت 1359ساعت 6 بعد ازظهر در بیمارستان پارس تهران از دنیا می رود. پیکر او فردای آن روز در روستای مشهد اردهال واقع در اطراف کاشان به خاک سپرده می شود.آرامگاهش در ابتدا با قطعه آجر فیروزه ای رنگ مشخص بود و سپس سنگ نبشته ای از هنرمند معاصر، رضا مافی با قطعه شعری از سهراب جایگزین شد: به سراغ من اگر میایید نرم و آهسته بیایید مبادا که ترک بردارد چینی نازک تنهایی من ... کاشان تنها جایی است که به من آرامش میدهد و میدانم که سرانجام در آنجا ماندگار خواهم شد.
