| |
نشریه تایم : برای نظامیان امریکایی آسان نیست که به مشکلات روحی و روانی خود که به دلایل گوناگون در عراق و افغانستان گرفتار آن می شوند اذعان کنند چون که در آن صورت تنها راهی که به آنها توصیه می شود استفاده از قرص است.
مجله تایم در شماره شانزدهم ژوئن خود به بررسی مشکلات روحی و روانی نظامیان امریکایی در عراق و افغانستان پرداخت و نوشت ، نخستین بار در تاریخ ، تعداد زیادی از نظامیان رزمی امریکا برای مقابله با فشارهای عصبی ناشی از حضور طولانی و مکرر درجبهه های عراق و افغانستان به قرص های ضد افسردگی روی آورده اند.
تجویز روزانه قرص های ضد افسردگی فقط برای این نیست که نظامیان بتوانند با خوردن آنها خونسردی و آرامش خود را حفظ کنند بلکه برای این است که ارتش تحت فشار امریکا بتواند ارزشمندترین منبع خود ، یعنی نظامیان خطوط مقدم ، را حفظ کند.
گزارش پنجم گروه مشاوره بهداشت روانی ارتش امریکا که براساس نظرسنجی از نظامیان امریکایی در پائیز گذشته تنظیم شده است نشان می دهد حدود 12 درصد از نظامیان رزمی در عراق و 17 درصد از نظامیان رزمی در افغانستان برای مقابله با فشارهای عصبی و روحی و روانی قرص های ضد افسردگی یا قرص خواب مصرف می کنند.
مقامات نظامی گفته اند، خشونت های فزاینده در افغانستان و ماموریت های پرت و دورافتاده در این کشور موجب شده است نظامیان مستقر در افغانستان بیش از نظامیان مستقر در عراق به این نوع قرص ها نیازمند باشند.
مجله تایم نوشت، در وزارت دفاع امریکا ( پنتاگون ) که درباره همه چیز آمار و ارقام وجود دارد ، هیچ مرکزی برای نگهداری اینگونه اطلاعات وجود ندارد و ارتش به طور مرتب درباره مصرف قرص های ضد افسردگی به پرس و جو نپرداخته و تحقیق نکرده و همین موجب شده ردیابی و ارزیابی این مسئله دشوار شود.
با توجه به ذهنیت بدی که درباره نظامیان متقاضی کمک های بهداشتی روانی وجود دارد بر اساس نظرسنجی که در ماه مارس منتشر شد احتمالا میزان مصرف قرص های ضد افسردگی را کمتر از میزان واقعی نشان می دهد اما بر اساس همین آمار مشخص می شود که حدود 20 هزار نظامی در افغانستان و عراق در پائیز گذشته طبق تجویز پزشکان قرص های ضد افسردگی و خواب مصرف می کردند.
مجله تایم افزود : استفاده فزاینده از قرص های ضد افسردگی میان نظامیان امریکایی همچنین منعکس کننده افزایش استفاده از این نوع داروها در میان غیرنظامیان است. در سال 2004 ، یعنی آخرین سالی که آمار و داده های کامل دراین خصوص وجود دارد ، پزشکان 147 میلیون نسخه برای داروهای ضد افسردگی تجویز کردند.
به نوشته این مجله ، افزایش استفاده از داروهای ضد افسردگی و قرص های خواب در میان سربازان امریکایی حاکی از هزینه روحی و روانی سنگینی است که نظامیان درگیر جنگ در عراق و افغانستان می پردازند.
استرس ؛ ره آورد جنگ برای نظامیان امریکایی
بررسی های پنتاگون نشان می دهد گرچه همه نظامیان مستقر در یک منطقه جنگی دچار فشارهای عصبی خواهند شد 70 درصد قادر خواهند بود به زندگی عادی بازگردند اما 20 درصد از آنان از آنچه ارتش "صدمات موقت استرس" می نامد رنج خواهند برد و 10 درصد نیز به "بیماری های استرس" مبتلا خواهند شد.
به نوشته تایم مصرف دارو برای مقابله با صدمات روحی میدان های جنگ در بیرون از دایره ارتش چندان مورد بحث و بررسی قرار نمی گیرد اما در داخل ارتش سالهاست که درباره این موضوع بحث جریان داشته است.
این نشریه با اشاره به عوارض جانبی بسیاری از داروهای ضد افسردگی نوشت، سوالی که مطرح می شود این است که آیا میان افزایش مصرف این نوع داروها میان نظامیان امریکایی مستقر در عراق و افغانستان و افزایش آمار خودکشی آنان در این دو کشور ارتباطی وجود دارد.
از زمان آغاز جنگ های افغانستان و عراق تا پارسال 164 نظامی امریکایی در این دو کشور خودکشی کردند و میزان سالانه خودکشی در آنجا در مقایسه با آمار خودکشی نظامیان در سال 2001 دو برابر شده است.
ارتش امریکا در 29 مه اعلام کرد، دستکم 115 نظامی پارسال خودکشی کردند که 36 نفر از آنها در عراق و افغانستان بودند.
این بالاترین رقم از زمان ثبت و نگهداری آمار خودکشی ها در سال 1980 است. نزدیک به 40 درصد از قربانیان خودکشی در ارتش در سال های 2006 و 2007 داروهای روان درمانی مصرف می کردند.
گرچه ارتش امریکا ناکامی در برقراری روابط را علت اصلی خودکشی ها اعلام کرده است برخی کارشناسان غیرنظامی می گویند، میان خودکشی ها و داروهای تجویزی روان درمانی ارتباط وجود دارد.
به نوشته تایم ، ماموریت های مکرر در مناطق جنگی نیز در شروع مشکلات روانی دخیل است.
یک روانپزشک نظامی در ماه مارس در کنگره امریکا گفت : نزدیک به 30 درصد از سربازانی که در سومین ماموریت خود بوده اند از مشکلات حاد روانی رنج می برند.
در عین حال به نظر می رسد که بسیاری از نظامیانی که گرفتار اینگونه مشکلات هستند و به داروهای روان درمانی نیاز دارند به سراغ آنها نمی روند زیرا از این نگرانند که به بخت خود برای ارتقا لطمه بزنند.
همچنین حدود یک سوم از سربازان مستقر در افغانستان و عراق می گویند، این امکان برای آنان وجود ندارد که در زمان نیاز داشتن به متخصصان بیماری های روانی به آنان دسترسی داشته باشند.
